Хал. Параўн.: Сам першы ў тую паліцыю пабег ды такі катарэзнік зрабіўся, што i знаёмыя ўжо баяцца стрэць яго, i ўсе навокал праклінаюдь. Я. Брыль. КАХА'НЧЫК /?. -а, мужч., ласкальн. Гавораць любоўна на дзіця. Сьпі ж, мой каханчык. Кл. КАЧА'ЛКА 1 р. -i, жан. Прылада, якою качаюць бялізну. Прае купілі, дак качалку ўжэ хацёла вукінуць. Хіба толк? А мяшок ці што пакачаць? Кл. КАЧА'ЛКА 2 р. -i. жан. Бервяняка, бервяно, жардзіна на грэблі. Даўнёй на грэблі качалкі насьцілалі. Цяпёр гравялю машынамі напрудь, канавы паўкоппаюць (павыкопваюць). А тые годы мучыліса. Навозім качалак. А на восень так усмокчэ да ўкатаюць, што ўвёсну зноў папраўляць грэблю трэба. Кл. КА'ЧУФ p. -a} мужч. Качар. Чаму ты ётых качуроў гаду[е]ш? Толькі корму зводзіш. Пае. Я. К. КЕФЗАННЕ (кёрзаньне) p. -я, ніяк множн. няма, ад кёрзаць (гл.. Мнё ўжэ аж надаёло бачыць тваё (тваё) кёрзаньне. Кл. КЕФЗАЦЬ -а-ю, -a-eui, перах., незаконч. Плесці (лапці, каробку, кош), не надта ўмеючы. Кл. Параўн.: Покі Юрка не меў чына, быў нішто сабе дзяціна, па-суседску ў сваёй хаце жыў з людзьмі i керзаў лапці. Я. Купала. КІГІ'КАЛКА p. -i, жан. Так называюць птушку кнігу (гл. кніга2) — кнігаўку. От ні люблю пдкіх ётых кігікалак, ну, кніг. Кл. КІГККАЦЬ -а-еш, -a-e, неперах., незаконч. Так перадаюць крык кнігаўкі. Тые годы на Бярвённам кнігі веліса. Прыдз[е]ш — дак кігі