казалы»— то навучаць!.. Кл. Свой май póзум! Ты й ні шманай на ўсякія «казалы». Пас. Я. К. 2. Тыя, што кажуиь без падстаў, неаб'екгыўна. А ііаітіто табё елухаць усякіх «казалаў»? Накажудь табё ўсякіе казалы... Кл. КАЗЁЛ р. -зл-а, мужч. 1. Казёл. Кл., Глуск, Хал., Сым. 2. Перан. Упарты чалавек. 3 намі, брыгадзір, вацётага казла пасылаць? Каб свае ўпіры паказваў? Кл. 3. Тоўстая галіна на дрэве — лапа, сук. Што так батата, што так батата йгруш! Скажы, адзін казёл абабралі — мо' тры мяшкі. Пас. Я. К. С тагб аднаго казла воз (дроў). Кл. 4. Пад казлом — назва ўчастка поля i лесу. Кл. КАЛУПА'ШК (звычайна — калупанікі) р. -а, мужч. Дробненькія баравічкі, якія выкалупліваюць з моху, з-пад ігліцы. Панёсьлі ўдвох два кашэ. Адны баравікі, ўсё калупанікі. Адзін у адзін, па араху. Кл. Калупанікі даражэй плоціць. Глуск. КАМАНДЗІФКА (каманьдзёрка, каманьдзірка) p. -i, жан. Начальніца. Сваю гл[е]дзёла б работу. Такая каманьдзёрка нашлася! Кл. А хто з вас за каманьдзірку? Лучкі. KAMAPHO' прысл. Многа камароў. Ужываецца ў прыказцы-прыкмеце Як камарно, дак i патраўно. Хал., Кл. Сёлята камарно. H. ж. КАМАРЭ'ЧА p. -ы, жан. Зборны ад камар. Толькі за камарэчы я б ні жыла ў Восаве. Кл. Даўнб было столькі камарэчы, як сёлята. Кл. А як на Паваложжы, я й аднаго камара ні ўбачыў, німа ніякае камарэчы. Глуск. КАНАРЭ'З (канарэз) р. -а, мужч., зняважл. Жорсткі чалавек, які не зважае на звы
Дадатковыя словы
арахў, елўхаць, казлбм, калупашк, камарэча, навўчаць, неабекгыўна, павалбжжы, плбціць, стблькі, ўдвбх
4 👁