перагнаць, абагнаць каго-небудзь. 3 задачамі Хвёдзя ўсіх закасуе. К л. Стары, a йшчэ ў пракосе такого закасуе. Байл. Параўн.: Смелы, магутны, з металу скованы голас аэраплана залятае i ў дзедаву хатку. Ох, да чаго мудры стаў чалавек — i птушку закасаваў. Я. Колас. ЗАКАСО'УВАЦЬ -а-ю, -а-еш, перах., незаконч. 1. Гл. закасаваць, касавиць. A наштб пісаць i закасоўваць? Хал. 2. Перан. A ён хадзь дзе — закасоўвае. A ў скокі пбидзе!.. Кл. ЗАКАШЛА'ЦІЦЦА -ішся, -іцца, законч. Апусціцца, схуднець. Прышоў c армяйі — здаравёйшы быў. Ці ні хворы? Закашлаціўся сусім. Кл. Параўн.: кашлаты — неахайны, змарнелы, аброслы. ЗАКЛА'СЦІ (заклисьці) -д-ў, -дз-ёш, перахзаконч. 1. Тыя самыя значэнні, што i ў літаратурнай мове. Гл. БРС. 2. Закласці — хутка запрэгчы (каня, вала). Покуль закладзёш каня, усё зьбярудца. Кл. Хай Грышко закладзё каня й пацскочыць па йіх. Пас. Я. КПараўн.: А дзевер пускае, Каня закладае. Беларускія народныя песні. Запіс M. Чуркіна. Мінск, 1959. ЗАЛЕДЗЯНЕ'ЦЬ (зал{ё\дз[ё\нёць') -ё-еш, -ё-е, неперах., законч. 1. Стаць лёдам, пабрацца на лёд. Схам{е]нулася я, а маё гурочкі й расол зал[е]дз[е]нёлі. Кл. 2. У праклёне, дзе значэнне слова выветранае. Што б ён (мароз) захалодаў (гл. захаладаць) да залядзенёў! Кл. ЗАНІЧОТАЦБ -а-еш, -а-е, непер ах., законч., ад прым. нічогі (гл. нічогі ў вып. 1959 г.). Занядужадь, пачуваць (сябе) слабым, аслабелым. Колісь: занічогаў — падужае
Дадатковыя словы
закасоуваць, закасўе, закашлаціцца, заклйсьці, заледзянець, занічбгаў, захалбдаў, зьбярўдца, касавйць, кбсе, падўжае, пбй, схам{е]нўлася
3 👁