ду). Кл. 2. З'есці, выпіць (y спалучэнні з много). Гаршчсж капусты ўвабраў, каб малака йшчэ с кварту. Кл. Параўн.: Я б сем місак зараз увабраў. П. Панчанка. 3. Модна схапіць каго-небудзь, так, што «ўвабраны» не вырвецца, не «вырабіцца». Раз падвыпіўшы йшоў i давай чапляцца, давай драцца (прыдзірацца). Дак той увабраў да давай хрысьцщь. Зразу гірацьвяразёў. Кл. 4. У фразеалагізме ўвабраць у рукі. Скажы, таё жанчыны жмёнька, а ўвабрала ў рукі, дак шаўковянькі стаў. Кл. 5. Як новае ў гаворцы, з газетнай — убраць (збожжа з поля). У нас усе (усё) чысьцянько ўвабралі с поля. Барб. УВАРВКЦЕЛЬ р. -я, мужч. Злодзей, хабарнік, тарбахват (гл.). Ен i па вачах відаць: уварвіцель, што пашукаць! Глуск. Параўн.: сарвщелъ} урвацъ (гл. сарвщель у вып. 1960 г.). УВАРЬГЦЬ -у, -ыш, перах., законч. 1. Уварыць (страву). Дбуга, каб уварыць старую ялавічыну. Пас. Я. К. 2. Вельмі модна сцебануць, так, што пуга, бізун, дубец аж «уварыдда» ў цела. Як увару якбю драцянкаю, то пярастане натурыцца. Кл. УВЬРКНУЦЬ (увы(ў)кнуць) -у, -еш, неперах., законч. Унадзіцда. Параўн.: у руск. мове повадиться. Увуклі ў шкоду лазіць. Кл. Правучаць! Увыклі ў сад лазіць. Кл. УГАРАДЗРЦЦА -дж-ўся, -ішся, законч. Абгарадзіцца, але не проста, а высокім i надзейным плотам, частаколам. А нашто так угароджвацца? Байісься, каб ніхтб й вокам ні глянуў? Пас. Я. К- Як дзе,— на пасёлку вёль
Дадатковыя словы
вўчаць, дбўга, зесці, натўрыцца, рўкі, увўклі, угарбджвацца, шаўкбвянькі
2 👁