будзе. Бачыш, ідзё й саўтаяцца (гл. саўтацца). Мусіць, прырэзаць трэба. Кл. Лісавёта карову сваю прырэзала. Кл. ПРЫРЭ'ЗАЦЬ 2 (прырэзаць) -ж-у, -ж-аш, перах., законч. Дадаць (зямлі, сенажаці). Нам панскае (зямлі) прырэзалі. Калі ето? У дваццаць трэйцям? Кл. Прышла, старшыня, каб мнё сядзібу прырэзалі. B. ПРЫСЕ'БРЬІЦЦА -ышся, -ыцца, законч. Паддобрыцца i нешта атрымаць, узяць. Сыны мо' й совясные, a бацько — ні дай бог! Дзе выпіваць сядуць — i ён тут, падгаворыцца й прысёбрыцца чарку кульнуць. Глуск. Ото, брат, стараясса! Прысёбрыўса да гладышкі, то ўсю гладышку малака як за сябё закінуў. Кл. Параўн.: сАбрына, сябра, сябар. ПРЫСТАВА'КА 1 p. -i, мужч. i жан. Той, хто хутка страчВае сілу на працы, пры пераходзе. Хіба на таком гультайі (пра каня) заёдзет? А той слабёнькі, дак прыстане ў дарозе. Вазьмі прыставаку, дак у дарозе намучысca. Хал. На язик, то й ён быстры, a рабіць — то прыставака. Байл. ПРЫСТАВА'КА2 p. -i, мужч. i жан. Той, хто дакучае чым-небудзь, чапляедца, прыстае да каго-небудзь. Мы йіх бачылі!.. Такія прыставакі, кароста каростаю... Кл. Параўн.: у руск. мове приставало. ПРЫСТА'ВІЦЬ -ўл-ю, -в-іш, перах., законч. 1. Прыставіць што-небудзь да чаго-небудзь. Я прыстаўлю драбіну. Кл. 2. Паставіць гатавацда ў печ страву. Ты ж, сынок, пабудзь у хаце: абёд прыставіла. Ападзё жар, то ці сусім зачыніш, ді прычыніш юшку. Кл. На
Дадатковыя словы
бўдзе, кульнўць, мўсіць, намўчыс, пабўдзь, прысебрьіцца, язйк
13 👁