ецца крык ката. Кл. Гл. каўкаць, каўканне. КА'УКАННЕ (каўканьне) -нн-я, ніяк. Гукапераймальнае ад,каў, каўкаць (гл. каў, каўкаць). Кл., пае. Янкі Купалы. КА'УКАЦЬ (киукаць) -a-e, непераходны, незакот. тр. Гукапераймальнае. Мяўкадь. Хал., Барб. Вупусьце, дзёткі, катка, хай ні каўкае. Кл. Гл. каў, каўканне. КАУНЕФЫКГл. каўнёрык2 у выпуску 1959 г. Параўн.: каўнерды. Голдава Жалудоцкага раёна. КАЦГл. кац у выпуску 1959 г. Параўн.: кату! Абідавічы Быхаўскага раёна. КАЦАЛА'ПЫ (кацалапы, -а(-ая), -ав) прыметнік. Касадапы, крывалапы. Кл. КАЦГНЫ (кац'шы, кацін, -а{-ая), -ae) прыналежны прыметнік ад кот. Кашэчы. Кацша[е] каўканн[е] (гл. каўканне). Пае. Янкі Купалы/У шубе c каціных шкурак. Каціныя вочы (арф.). Каці'ныя лапы (арф.). Кл. КАЧАВГЛА (качавіло, качавіла) -л-а, ніяк. Прыкметная мясдіна (на раллі, на пяску, на траве, на збажьгне), дзе качаўся конь, адпачываў (хто-небудзь). Качавіла на качавіле па ўсі'м мурагу. Пас. Янкі Купалы. Даўнёй казалі, што ні можно станавіцца на качавіло (мясціна, дзе качаўся конь): кароста ўспадзё. Кл. Качавілаў нарабілі (адпачывалі салдаты) й сігарэты недакураные. Хал. Параўн.: котлішча. Абрыцкая Слабада Мінскага раёна, Мачапы Лагойскага раёна. Параўн.: конскі круг. Саламір'е Гіолацкага раёна