кім услоні'ку—драўлянае вядро з вадою i вялізны жоўты бляшаны кубак. Пятрусь Броўка, Калі зліваюцца рэкі, Мінск, 1957, стар. 57. Параўн.: услончык. Саламір'е Полацкага раёна. ЗАСНАВА'ЦЬ (заснаваць) -н у-ю, -ну-ёш, пераходны, законч. тр. ад снаваць. 1. Ткацкае. Пачаць снаваць, зрабіць пачатак асновы. Кл. 2. Будаўнічае. Пакласці першы вянок (самыя першыя, ніжнія бярвенні) будыніны. Кл. ЗАСТАРО'НАК (застаронак, застарднак) -нк-а, мужч. Под у гумне, адрыне (гл. под). Кл., Вольн. ЗАСТО'ЛЕЙКА (застолейко) -к-а, ніяк. Журьілася саколікава мамачка:—Ой, чаму ж майто сьша-сакала даўно німа? Ой, ці [e]ró мешчаначкі зьлюбі'лі? Ой, ці [е]го па застолейку вадзілі? 3 песні. Сл. ЗАСЫ 'ПАЦЬ1 (засы паць) -пл-ю, -пл-еш, пераходны, законч. тр. Засыпаць. Кл. ЗАСЫ 'ПАЦЬ2 (засы паць) -п л-ю, -пл-еш, пераходны. Закінуць, расцягнуць (на вадаёме) сетку трохсценную. На Кдсялёвых яме нанач засыпаў (сетку). Кл. Гл. высыпаць2. ЗАСЯВА'ЦЬ (зас[е]ваць) -ва-ю, -ва-еш. 1. Н езакон ч. тр. ад засёяць. Кл. 2. Пачынаць сяўбу (вясною). Кл. ЗАТА'ЛАВАЦЬ (заталаваць, заталуваць) -л у-ю, -у-еш, пераходны, законч. тр. ад талаваць (гл. талаваць у выпуску 1959 г.). Заталавалі такого катка. Кл