ЗАКУ'МКАЦЬ (закумкаць) -a-e, непераходны, законч. тр. ад кумкаць (гл. кумкаць). Парно стало, й закумкалі (жабы) кагалам. КХ ЗАНУ'ДЗІЦЬ (занудзіць) -іць, -л-а, безасабовы, непераходны, законч. тр. Занудзіла—зашкодзіла, за-вадзіла (гл. завадзіць), стала мoташна. Нябожчык бацька i раз не мог укусіць свёжага хлеба. Трошкі возьме—то пёчайка, то занудзіць (,арф.). Кл. ЗАПАМО'ГА (запамога) -г-і, жан. Іранічнае пра чалавека. Няўмелы ді такі, хто не можа па здароўю рабіць што-небудзь, але бярэцца дапамагчы. У хату йдзі, запамога такая, рукі паеінёлі й сам сьсінёў, што гусіны пуп. ЗАПАРКА'НІЦЬ (запарканіць) -н-ю, -н-іш, законч. тр. Загарадзіць, збудаваць паркан (гл. паркан). Сым. ЗАПАТЬГЛЬНІК (запатыльнік) -к-а, мужч. Клінок, якім закліноўваюцца ўдзетыя ў баньку (гл. банька2 ў выпуску 1959 г.) кассё i каеа. Хал. Параўн.: запатылак. Саламір'е Поладкага раёна. ЗА'ПЕЧАК (зап[ё\чак, запячак) -чк-у, мужч. Месца ў хаце за печчу. Параўн.: Сядзеў бы ў запеччы дзе-небудзь... А то—наце вам! на сход прыпёрся!.. Міхась Зарэцкі, Сцежкі-дарожкі, Мінск, 1959, стар. 70. ЗАПО'ВІНЫ (запойіны, заповіны) -ін- i ін-аў, толькі ў множн. Гл. запоіны. Кл., Хал., С л., Барб. 7C
Дадатковыя словы
закўмкалі, закўмкаць, занўдзіць, запечак, кўмкаць, рўкі, саламіре
3 👁