Купалы. Параўн.: прометка (арф.). Вв. Угляны, Будавічы, Казекава Мінскага раёна. ВО'ЖКА (вожка, вожка) -жк-і, жан. Лейчына (ужываецца i ляйчына). Конь упудзіўса— машына па дарозе йшла—да ў лес, а тут шчэ вожка пярарваласа. Кл. Параўн.: лейчына. Caламір'е Полацкага раёна. ВО'СЕЦЬ (в0с[ё]ць, восяць) -ц-і, жан. Будынак, у якім сушаць лён, каноплі. Кл., пае. Янкі Купалы, Байл. Гл. ёўня. ВО'ЧАП (вочап) -n-y, мужч. Шост у прыстасаванні (пры студні) даставаць ваду. Кл., Сл. Toe самае ключ (гл. ключ3). ВУ'БЕГЧЫСЯ гл. выбегчыся. ВУБЯГА'ЦЦАГл. выбягацца. ВУГРЭ'БАЦЬ. Гл. выгрэбадь. ВУ'ЖЛУКЦЩЬ (вужлукціць, выжлукціць) -кч-у, -кч-аш, пераходны, законч. тр. Гл. выжлукціць. Кл., Хал. ВУ'ЗВЕРЫЦЦАГл. вызверыцца. ВУ'ЗГАЛАУКА (вузгалаўка) -ўк-і, жан. Частка воза—драўляны брусок над пярэдняю воссю. Кл., пае. Янкі Купалы. Параўн.: вузгалбуе. Сіняўская Слабада Карэліцкага раёна. ВУ'КРАСАЦЬГл. выкрасадь. ВУ'ЛЕЧКА (вулячка) -к-і, жан. Памяншальна-ласкальнае ад пазыўнога вуль-вульвуль (гл. вуль-вуль-вуль!) Качанятка, часам (у значэнні) куранятка. У спалучэнні з займен