АПРА'ТВАЦЬ (апратваць) -ва-ю, -ва-еш, пераходны. Гл. апратаць. Матка вёльмі доўга л[е]жала (гл. ляжаць у выпуску 1959 г.), то * цётка дзядёй апратвала. Бабіроў. АПУ'ДЗІЛАГл. апудзіла ў выпуску 1959 г. Параўн.: пужала. Саламір'е Полацкага раёна. АПУ 'ЛЩЦА (апулщца) -ішся, -іцца. Стаяць (сядзець) у стане нерухомасці, абыякавасці i безжыццёвасці, нагадваючы хворую на гняздзе курыцу (апушчаны крылы, звешана галава, пер'е брыдкае, бруднае, не аблягае цела). Апуліласа, што кура, й стайіць пад дажджэм. Так i зьмёрзнуць можно. Кл. Параўн.: ашашкёрыцца. Загор'е Карэліцкага раёна. АРАБГНАГл. арабша ў выпуску 1959 г. Параўн.: грабіна. Голдава Жалудоцкага раёна. АСА'ДА (асада) -д-ы, жан. Насаджэнш' вакол сядзібы, вакол саду. Ля Слуцку вёльмі харошу асаду бачыў. Глуск. У гэтым жа значэнні абсада (гл. абсада). Глуск. Параўн.: асада— матзрыял, з якога робяць вушакі, падаконнікі, шапкі для акон, дзвярэй. Саламір'е Полацкага раёна. АСКАБА'ЛАК (аскабалак, аскаболак) -лк-а, мужч. Абрубак, уцінак, адсечаны (абыякава), адламаны кавалак (жэрдкі, калоды). Пае. Янкі Купалы. Параўн.: аскялёпак. Саламір'е ПоладV «ага раёна. АСМГХВАННЕ (асьмгхванне) -нн-я, ніяк. Асмейванне (гл. асмі'хваць). Твайго асьміхван