АПЕ'ЧЧА (апёчча, апёчч[э\ апёччэ) -чч-а, ніяк. Невялічкі зруб (на два бервяны), на якім будуюць печ. В-ольн., Кл., Хал. АПІНЯ 'НКАГл. апінянка ў выпуску 1959 г. Параўн.: валянка. Падлессе Ляха-віцкага раёна. Параўн.: абкрыванка. Абідавічы Быхаўскага раёна. АПЛЕСГАЦЬ1 (аплётаць) -а-ю, -а-еш, пераходны. Аплятаць (гаршчок дротам). Кл. АПЛЕ'ТАЦЬ2 (аплётаць) -а-ю, -а~еш, непераходны. Прагна i батата есці (побач з уплётаць). Кл. АПЛГКГл. аплік у выпуску 1959 г. Параўн.: гаплюк, аплкж. Голдава Жалудоцкага раёна. АПЛО 'ЧВАЦЬ (аплочваць) аплочваю, аплочваеш, пераходны, незаконч. тр. Сл., Кл. АПО'РАК (апорак) -рк-а, мужч. Стары, зношаны бот без халяў. Апоркі ўзаткні на ногі, сыро стало. Кл. АПО 'УЗІНАГл. агюўзіна ў выпуску 1959 г. Параўн.: апоўзіна— неахайны (пра чалавека). Голдава Жалудоцкага раёна. АЛРА'ТАЦЬ (апритаць) -а-ю, -a-etu, пераходны. Агледзець, памыць (дзіця, сябе, хворага, нябожчыка). Бывала рабші дзень i ноч; сваё роднае дзіця ні было калі апратаць. Калацічы. 3 лагеру (нямецка-фашысцкага) чуць жывого прывёзьлі, ні маглі мы [e]ró апратаць. Хал. АПРА 'ТАЦЦА (апратацца) -а-юся, -а-ешся. Зваротны ад апратаць (гл. апратаць). Глуск