АЗА'ДАК (азадак) -дк-у, мужч. Задняя частка,'задняя палавіна жывёліны. Парасяці свш'нулт[е}рабілі, дак ідзё на дзьвох ножках (на пярэдніх) i азадак цягне. Кл. А ЗВА 'Ц Ц А (азвацца) азавуся, азавёшся, законч. тр. Падаць голас, слова сказаць. Хіба жытка? Азвацца ні дадуць. Усею с|е]м'ёю ў адно, што я вінаваты. Кл. Зьёхаў, мо два гады й не азваўся. Барб. АЗЫ ВАДиДА (азывацца) -й-юся, -а-ешся, незаконч. тр. Падаваць голас, слова казаць. Гл. азвацца. Паів[е]л ні азываўса мо двадцадь гады. Кл. АК АЗА'Ц Ц А (аказацца) -ж-ўся, -ж-ашся, законч. тр. Toe, што азвацца (гл. азвацца). Катары гадок (ладнага, многа) прайшоў (пасля вайны). Што б жывы буў, то аказаўса б — ці пісьмо прыслаў бу, ці дзель (гл. дзель у выпуску 1959 г.) хто ўбачыў бу. Кл. А К АП А Н ГЧВА Ц Ь Гл. акапашчваць у выпуску 1959 г. Параўн.: асыпаць (матыкаю). Голдава Жалудоцкага раёна. АКАРЬКЦ Ь (акарыць i апкарыць) -р-ў, -óp-ыш, пераходны, законч. тр. Зняць з дрэва кару. Спусьцілі (гл. спусціць), акарылі й вутралявалі. Сл. Пёрш-на-пёрш а-карыць, пат карою вёльмі гніё. Хал. Параўн.: абкарыць (апкарыць). Саламір'е Полацкага раёна. А К О 'РВА Ц Ь (акорваць) -ва-ю, -ва-еш, пераходны, незаконч. тр. Здымаць кару з дрэва. Кл