ранымі вусамі. Міхась Зарэцкі, Сцежкі-дарожкі, Мінск, 1959, стар. 305. АДТАТУФ Ы ЦЬ (аттатурыць) -p-y, -р-ыш, пераходны, законч. тр. Адтапырыдь. Кл. Параўн.: аддудырыць. Хоцімскі раён, Саламір'е Полацкага раёна. АД ХЛА'Н Н Е (атхланьне) -нн-я, ніяк., тольki ў адз. Ужьгваецца ў спалучэнні з няма. Няма адхлання—няма адбою, настойлівае i бяоконцае вымаганне. Цяжко пілнавадь, то дзёці, то ryci, то хто хочІ[э]ш—просто атхланя н[е)ма. Cл. АД ХУ'К АЦ Ь (атхукаць) -а-ю, -а-еш, пераходны, законч. тр. Адагрэць, адтаядь хуканнем (хукаючы). Гл. хуканне, хукадь. Нашлі в[е]рабёйка, сталі хукаць — думалі атхукаям, a ён здох. Пае. Янкі Купалы. Гл. хукадь, хукнудь, пахукаць. А Д Ч Ы РЬ ГЦЬ (аччырыць) -р-ў, -р-ыш, пераходны, законч. тр. ад чырыць (гл. чырыць1, чырыць3). Кл. А Д Э7ІЕЦ (арф.) -льц-а, мужч., множн адэльцы (адэлцы i адэльцы). Жыхар в. Адэль. Кл., пас. Я'нкі Купалы. АДЗЕ'НАК (адзёнак) -нк-а, мужч. 1. Гл. адзёнак у выпуску 1959 г. Параўн.: адонак. Абідавіўы Быхаўскага раёна. 2. Адзёнак—стог сена. Думаў, адзёнак на два вазы ўекладом i ні ўсклалі. Кл. А Д ЗЕФ Гл. адзёр у выпуску 1959 г. Параўн.: водра. Голдава Жалудоцкага раёна
Дадатковыя словы
адзенак, аттатўрыць, атхўкаць, атхўкаям, даві^ы, дўмалі, дўмаў, пахўкаць, саламіре, хўкадь, хўканне, хўкаць, хўкнудь
19 👁