УЧЫРЬГЦЬ (учырыць) -р-ў, -р-ыш, nepaходны, законч. тр. ад чырыць (гл. чырыць3). На Мая чырылі волакам (гл. волак у выпуску 1959 г.) на Плёсах, дак адны сінявачкі( гл. ciнявачка); за ноч учырылі мо трыста штук. Кл. Памажэце, хлопцы, каня учырыць, ніяк н[е] даёцца ўзяць. Байл. УШЧЫКНУ'ЦЬ (ушчыкнуць) -н-у, -н-ёш, законч. тр. Ушчыкнуў за руку, дак шчарнёла. Кл. Гусак ушчыкнуў за ногу. Хал. УЮ РО'К (ўюрдк) -рк-а, мужч. Гл. вірок. Кл. Параўн.: юрок. Саламір'е Полацкага раёна. ф ФРАНЦУ'ЗКА (французка) -зк-і, жан. У лаг[е]ры (у н ям е цк а - ф а ш ысцк i м лагеры ў часе другой сусветнай вайны) ўсякіх было: французы, французкі, чэхі, галанцы, галанкі— yclx i ні п[е]рашчытаю. Адна французка й адрас брала. Глуск. X ХАДНЯ' (хадня) -н-і, жан. Параўн.: у pycкай мове стараславянекае слова хождение. Брьгадзгру хадні' багата. Кл. Хадня ваша ці кончыцца? Пае. Янкі Купалы. ХАДУ'Н1 (хадун) -н-а, мужч. Прыстасаванне, у якім дзіця вучыцца хадзіць: рухомы вакол восі шост ад падлогі да столі, да шаста прыладжаны абадок, у які ставіцца дзіця. Кл. ХАДУ'Н2 (хадун) -н-a, мужч. Toe, што i ха
Дадатковыя словы
вблак, вблакам, нбч, саламіре, ушчыкнўў, францўзка, францўзкі, хадўн
16 👁