УЗГРЭ'БЦІСЯ (узгр эбц іса, узгрэбціся) -б-ўся, -б-ёш ся, законч. тр. Ледзь устаць. Несла проса торбу да зачашласа на грэблі й упала. То, скажы, ні магла ўзгрэбціса, так крэпко вуцяласа, нага й сёні балщь. Кл. Бораліся, дак так гракнуу Паула, што ні мог узгрэбдіся. Пас. Янкі Куп алы. У К А ЗВ А Ц Ц А (указваўца) -а -ю ся, -а -еш ся, незаконч тр. Выказвацца, выяулядца. Крычалі й звалі, а я іні ўказваўся. Сым. УК АСГЦЬ (ук асіц ь) -ш -ў, -с-іш, пераходны, законч. тр. Накасіць (небагата). Сена ўкаеіў пудзікаў сорак. Барб. Скокні ўкасі канюшыны каню ў дарогу. Сена малавато ўкасіў, алё картапляніку з воз будзе. Кл. УКЛКУНУЦЬ (ук л ю н уц ь) -н -у} -я-еш, п ераходны, законч. тр. Ушчыпнудь, укусіць, дзеўбанудь (певень, гусак). Гусь уклюнула, бараніла гусянятак. I наш гусак уклоне, толькі йдзі. Пас. Янкі Купалы. Параўн.: И nptrkxa (князь Алег) на муЬсуо, идеже б'Гша лежаща кости его голы и лъоъ голъ, и съл'Ьзъ съ коня, посм'Ьяся, река: «отъ сего ли лъба съмьрть мън% възяти?» И въступи ногою на лъоъ; и выникнувъши змия из лъба, уклону и въ ногу, и съ того разболЪся, и умьре. Повесть временных лет. Гл. кляваць у выпуску 1959 г. Гл. клявадца, клюнуць. УК РАД К Г (ук радкі, украткі) пры слоўе. Крадком, крадучыся, употайкі. Кл., Глуск. Параўн.: Тады Ляснідкі пахіліўся i пацалаваў яе нібы спадкрадня. Міхась Зарэцкі, Сцежкі-дарожкі, Мінск, 1959, стар
Дадатковыя словы
бгша, бўдзе, лъбъ, м^ьс^о, нўдь, посмьяся, пўдзікаў, скбкні, съльзъ, тблькі, указва^ца
5 👁