еш ся, н езакот. тр., зваротны ад сунімаць (гл. сунімаць). Усё (пасажыры) зьбірайцяся ля канцылярыі, бо па дароз[е] я ні буду сунімацца. Пае. Янкі Купалы. СУНІМ А'ЦЬ (сунім йць) -м й-ю, -м й-еш, пераходны, незаконч. тр. ад суняць (гл. суняць). Хал., Барб., Сл., Кл. СУН ГЧШ К (сунічнік) -к-у, мужч., зборны. Дзе суш'чнік, там i сунщы. Пас. Янкі Купалы. Сунічніку c суні'цамі тато прынёс. Сл. СУНЯ'ЦЦА (сун яц ца) -ім -ўся, -ім -еш ся, зваротны ад суняць (гл. суняць). Спыніцца, супакоіцца, астадоліцца (гл. аетадоліцца ў выпуску 1959 г.). Увесь дзень дож ні сунімаўся. Пас. Янкі Купалы. Дзядзька Архш, сунімёцяся, мама на воз ускіне мяшок. Кл. СУН ЯЦ Ь (сун яц ь) -нім -ў, -нім -еій, п ераходны, законч. тр. 1. Спыніць (каня, машину i г. д.). Конь упудзіўеа (гл. упудзіцца)— машына па дарозе йшла—да ў лес, а тут шчэ вожка пярарваласа, й суняць німа як. Добр[э], што калёеа (воз) за карчэ зачапі'ліса. Кл. 2. Спыніць кроў (з раны). У бальнгцы расказвала нёйка баба, што хлопец з Глуська пальца парэзаў, ніяк ні можно суняць кроў. Як ні сунімалі—іні суняць. Глуск. 3. Супакоіць. Старшы (брат) ні дай бог ліхі (гл. ліхі1 ў выпуску 1959 г.), вып'е—біцца лёзе, еварыцца, хіба маці сунгме. Кл. Сунімі ты, бацько, хлопцаў. Зуб. 4. Затрымліваць. А ўжэ ж вечар на заходзе, Манечка з мамкаю на расходзе. Её мамачка вечэраць сунімае. 3 necш. Сл
Дадатковыя словы
аетадбліцца, выпе, зачапіліса, суняцца, суніцамі, сушчнік, тўт, упўдзіцца, упўдзіўеа, хлбпцаў
7 👁