Дыялектны слоўнік (1960). Частка 2. Ф. М. Янкоўскі

СЛОЎНІК А АБАГНА'ЦЬ (абагнаць) -н-ю, -н-іш, пераходны, законч. тр. ад абганяць. Гл. абганяць2 у выпуску 1959 г. Трэба да н[е]дзёлі абагнаць картоплі, а то пярараетуць. Кл. Параўн.: паганяць. 1. Тое, што абагнаць2; 2. Паганяць— абысці з плугам кругом загона. Саламір'е Полацкага раёна. АБА'ДВА (абадва) абадвух. Абодва (ужываецца i абудва). Кл., Зуб. АБАЛО'НЬ Гл. абалонь у выпуску 1959 г. Параўн.: абулонь. Саламір'е Полацкага раёна. АБГАНЯ'ЦЬ Гл. абганяць2 у выпуску 1959 г. Параўн.: ганяць. Голдава Жалудоцкага раёна, Саламір'е Полацкага раёна, Угляны Мінскага раёна. АБД ЗІРА 'Н ЕЦ (абдзіран[е]ц) -нц-а, мужч. Абадранец (ужываецца i абадран[е]ц). Надзёнса (апрані лепшую вопратку), а то й гаварыць с табою, с такім абдзіранцам, ні будуць (дзяўчаты). Кд. Параўн.: абадранец, лахудра, абшурпанец, абарванец. Саламір'е Полацкага раёна