СТАУПЕ'Ц (стаўпёц) -пц-й, мужч. Частка грабель, у якую ўстаўлены зубы. Барб., Кл., пас. Я«кі Купалы. Параўн.: Па сухіх кляновых зубах лісде ссоўваецца, a тое, што астаецца каля стаўпца, не перашкаджае працы. Алесь Пальчэўскі, Родныя берагі, Мінск, 1958, стар. 5. СТСУЛЯР (стол[е]р, столяр) столяра. Сталяр. Хал., Сым., Кл., Зуб., Байл., Глуск. СТРАЖ О'ВЕЦ (арф.) -ўц-а, мужч., множн.— стражоўцьт Жыхар в. Стражьг. Стр. СТРАЛА71 (страла) -л-ы, жан. Страла. Кл., Сым. СТРАЛА/2 (страла) -л-ы, жан. Части а шаляў, да ка-нцоў якой прывешаны чашкі. Кл. СТРАЛА73 (страла) -л-ы, жан. Toe, што пругло (гл. пругло). Кл., Сым. СТРАХОТДЦЕ (страхоцьце) -цц-я, ніяк. Хаты палілі, людзёй забівалі. Ой було страходьде. Kac. СТРУБГЦЬ (струбіць) -бл-ю, -б-іш, nepaходны, законч. тр. ад трубіць (гл. трубіць2). Кл. СТРУГА7 (струга) -г-1, жан. Ручай, рачулка, зарослая травою. У струзё каня ўгрузіў. Кл. Таш[е] cyxi[e] гады, што ўсё стругі паўсыхалі. Пас. Янкі Купалы. СТРУГАЛЬ (стругаль, стругаль) -л-я i -л-я, муЖч. Спецыяльнасць (параун.: ткач, каваль) у ткацкай вытворчасці па вырабу стружкі i палатна (спатры); стругаль стружа стружку. Кл
Дадатковыя словы
овец, стаупец, стралаі, страхбдьде, стрўгі
8 👁