Янкі Купалы. Ужываецца таксама старчаком. Параўн.: тарчаком. Саламір'е Полацкага раёна. СТАРЧАКО'М (старчаком) прыслоўе. Кл. Гл. старчака. СТАРЧАНЯ/ (старчаня) ~яц-і, ніяк. Дзіця старца (жабрака). Кл. Чаму ты ётак? Чаму тваё дзіця, што старчаня (кепска апранутае)? Хіба німа чаго надзёць? Сорамна проста. Пас. Ян-кі Купалы. СТА'РЧЫК (старчык) -к-а, мужч. Спагадлівае ад старац (жабрак). Трэба падараваць старчыка (надзяліць яго чым-небудзь). Сл. СТАРЧЬГХА (стсірчиха) -х-і, жан. 1. Жабрачка. Кл. 2. Жонка старца (жабрака). Кл. СТАРЭ'НЕЧКІ (старэнячкі) -а(-ая), -ae, прыметнік. Форма ацэнкі. Параўн.: стары—старэнькі—старэнечкі. Кл. Параўн.: A твар стаў яшчэ драбнейшы i яшчэ больш паморшчыўся— недалужны такі, старэнечкі. Міхась Зарэцкі, Сцежкі-дарожкі, Мінск, 1959, стар. 321. СТАУБУ7Н 1 (стаўбун) -н-а, мужч. 1. Гладышка (гарлач) цыліндрычнае формы без вуха. Сым. Шкляная банка цыліндрычнае формы. Сым. Гл. слоік. СТАУБУ7Н 2 (стаўбун) -н-а, мужч. Ялен (рыба). Кл. СТАУБУНО /К (стаўбунок) -нк-а, мужч. Паімяншальнае ад стаўбун (гл. стаўбун1, стаўбун2). Кл., Сым