САХАРЫ 'НА (сахарина) -н-ы, жан., толькі ў адз. Сахарын. Сахарына, кажуць, на вочы дзёйствуе; мажэ асьлёпнуць, хто багато п'е caхарыны. Кл. Параўн.: Смеючыся, жартуючы, яны гатавалі чай, пілі яго з чэрствым хлебам i сахарынам, чыталі потым вершы... Міхась Зарэцкі, Сцежкі-дарожкі, Мінек, 1959, стар. 49. САШ А' (саша) -ш-ы, жан. Шаша (ужываецца i шаша). Сл., Кд., Хал., Зуб. СВІННУШ О'К (сьвіннушок) -шк-а. 1. М алы хлеўчык для свіней. 2. Пераноснае. Малая i забруджаная, запушчаная хатка. Кл. * СВЯКРУ'ХА (сьв[е]круха, сьвекруха) -х-і, жан. Свякроў. Сьвекруха скажэ па вадзіцу хадзіла. Ой, наберу ягадак, да й пераберу па ягадцэ: што сьпёлые, то мамаццэ, што зелёные, то сьвекрусе. Сл. СВЯРБЯ'ЧКА (сьвярб'ячка, сьв\е]рб'ячка) -чк-і, жан. Назоўнік ад дзеяслова свярбець Кл., Сл. СЕ'КЦІ (сёкці, сёкчы) -к-ў, -ч-эш. Сячы. Вайд., Байл., Кл. СЕ'ЛІШ ЧА (сёлішч[э\ сёлішча) -шч-а, ніяк. 1. Сядзіба (двор, будынкі). Лёдячко на дварэ, a ў йіх с[е]нінкі на сёлішчы н![е]ма. Кл. Усё чысьцянька сёлішча перашукалі, пяракапалі (атрад (палідыі ў часе вайны). B. 2. Двор, сядзіба. Хай тваё сёлішч[э] занустуе да травою зарасьцё. Сл. 3. Месца, дзе быў двор, сядзіба. I сёлішчэ зааралі. Кл. СЕМЯРНЯ' (арф.) -н-і, жан. Назоўнік з
Дадатковыя словы
пераберў, рбячка, свякруха, свярбячка, секці, селіш, сьв[е]крўха, сьвекрўсе, сьвекрўха, сьвярбячка
5 👁