відук; мак, які сам сеецца: макаўкі дробныя, пад «крышкай» макаўкі ёоць «вочкі», праз якія высяваюцца зярняткі. Самасёйкаю (зялёным лісцем) качанята кармлю. Кд. Самасёйкі з гарн[е]ц назьбірала. Барб. 2. Жартоўнае. Дзіця, бацькі якога не ведаюдь. Кд. САМІ'ЦА (саміца) -ц-ы, жан. Аднаго году ласё выйшлі на поле й пасуцца. Самёц здаравёйшы, a саміца нёйка танклява. ГЕ]к на карцінцэ хароша. Сл. ■CAMO'K (самок) -мк-d, мужч. Памяншальнае ад сом. Пае. Янкі Купалы, Кл. САПЯЖА'НКА (арф.) -нк-і, жан. Гатунак груш. Кл. Параўн.: Сапега—прозвішча. Байл. САРВГЦЕЛЬГл. -сарвіцель у выпуску 1959 г. Параўн.:...урвіцелі дабро казённае крадуць. Кандрат Крапіва, Збор твораў, т. II, Мінск, 1956, стар. 190. САРДЭ'ЧАНЬКА (сардэчанько) -к-а, ніяк. Памяншальнае ад сэрца. Сл. САРО 'ЧЫН (сарочын, -a, -ae) прыналежны прыметнік ад сарока. Параўн.: назва кніті C. Шушкевіча «Сарочы церамок». Мінск, 1959. САХА '1 (сахи) -х-і, жан. Саха, прылада, якою аралі. Сл., Кл., Вольн., В., Зуб., Хал. САХА '2 (саха) -x-t, жан. Частка збудавання пры студні, на якім ходзіць страла. Гл. казёл, гл. страла. Кл. С к Х к 'г (саха) -х-і, жан. Сохі — разгаліінастыя бярвенні, на якіх трымаецца павець. Кл