пераходны, законч. тр. 1. Разбіць. Кл. 2. Растрэсці, расцерушыць (пракосы, сена). Ты, хлопч[э], сені каб разьбіў i павярнуў сёно тое, што ў копцэ. Кл. 3. Разлучыць закаханых, сям'ю. Кл. 4. Раскалодь бервяно, палена. Б[е]з дбубні тут ні разаб'ёш. Кд. РАЗВРДНІВАЦЬ (разьвідніваць) -а-е,-л-а. Разьвіднівае — світае; разьвіднівало(а)—евітала. Кл., Тлуск. РАЗДВО' (раздво) -в-а, ніяктолькі ў адз. Першы дзень каляд. Барб., Кд., Параўн.: стараславянскае рождьство, агульнаўсходнеславян-скае рожьство. РАЗДУРО 'НЕЦ (раздуронец) -нц-а, мужч. Раздураны, распешчаны. Кл. РАЗНО'СЧЫК (разношчык, разношчык) -к-а, мужч. Лістаносец, паштальён. Сваё пісьмб разношчыку дала атнёсьці. Сл. РАЗНЯГСУДЗІЦЦА (разьнягодзіцца, разьн[ё\годзіцца) безасабовы. Устанавідца нёгадзі (гл. 'нёгадзь). Разнягодзілася (разьнягодзілаco)—працяглы час кепскае надвор'е, дажджлівае ці онежнае. Хал., Кл., Поб. РАЗУВА 'НЕЦ (разуван[е]ц) -ц-а, мужч. Мянушка чалавека, які, сустрэўшы падарожнага, абрабаваў яго, зняўшы боты, гэта зіначыць paзуў. Кл. ■РАЗУМЕ'Ц (разумёц) -мц-а, мужч. Разумник. Кл., Глуск, Сл. У выпуску 1959 г. падаедда толькі (недакладнасдь) іранічнае значэнне. Ра