ле, дзе зжата збожжа. На пожні л[е]гчэй паеьціць тавар (гл. тавар1 у выпуску 1959 г.). Сл. C пожні (пасучыся на пожні) карбука прынёсла больш малачка. Кл. 2. Рэшткі саломьг, травы (пні), якія застаюцца на полі, пасля жніва. Усю пожню скасілі, траўліва (гл. траўлівы ў выпуску 1959 г.). Глуск. Пожню на сёчку (тл. сечка ў выпуску 1959 г.) парэжу. Вайц. Параўн.: іржэўнік. Саламір'е Полацкага раёна.. ПСУЗНЫ (пдзны, позны) -а(-ая), -ае, прыметнік. Пбзных гуркоў ні будзе. Пас. Янкі Купалы. Ідудь у позны абёд ка мне. Кл. ПСУКЛАД (поклад) -д-а, мужч. Каб прывучыць курыцу несціся ў пэўным месцы, кладуць яйка—поклад. Шукала, дзе мая жоўцянька курка н[е]сёцца й ні нашла. Дак зрабіла ў рэшаце кублб (гл. кублб ў выпуску 1959 г.) й поклад улажыла. Кл. П 0 7КУЛЬ (покуль) прыслоуе. Пакуль. Пбкуль бадько копу жыта змалатаў, я лапдя схватаў. Кл. Покуль што. Зуб. ПСУЛІВА (поліво, поліва) -в-а, ніяк. Тое, што трэба палоць. На ўсіх будз[е] (хопідь) поліва. Пас. Янкі Купалы. На поліво ўсіх баб. Кл. 2. Праполванне. Hi ўсіх аднакае поліво (хто— чысдей, лепш; хто—горш). Кл. П О 'П Л АУ (поплаў, поплаў) -ав-а, мужч. Незабалочаная, сухадольная сенажадь. На малінаўскіх паплавох трава вёльмі добра. Я попі[е]л на поплаў сыплю. Кл. ПО'СЮ ЛЬ (пюсюль) прыслоўе, Дасюль, да
Дадатковыя словы
бўдзе, карбўка, кбпу, паплавбх, пбжні, пбліво, пбплаў, посю, саламіре, ідўдь
4 👁