законч. тр. ад чырыць (гл. чырыць1, чырыць3). Кл. ПАДШЭФХНУЦЬУжываецца як безасабовы дзеяслоў (пачш эрхне, пачш эрхло). На дварэ пачшэрхло—ад неівялічкапа марозу падмерзла: на зямлі ўтварылася шорсткая корка, а на вадзе—тоненькі лёдзік. Кл. ПАЖЬІНА'ЦЬ (паж ынаць) -на-ю, -на-еш, непераходны. Пайду я трошкі пажынаю. Хал. ПАЗА'ДДЗЕ (пазадзьдзе пазадзьдз[е]) -ддз-я, н ія к т о л ь к і ў адз. Недабраякаснае зерне (бітае, дробнае) з насеннем пуетазелля, з каменьчыкамі. Усякаго пазадзьдзя набралі мо тону; вобмяшка (гл. вобмешка) будзе. Хал. Ці пазадкі, ді пазадзьдзе — дак тбе самае. У нас гавораць пазадкі. Кл. Гл. пазадкі. ПАЗА'ДКАВЫ (пазидкавы, пазадкаву, -а (-а я), -ae) прыметнік. Што i пазадкі (гл. пазадкі). Пазадкаву аўёс, пазадкава пшаніда, пазадкавае жыто. Кл. ПАЗА'ДКІ (пазадкі) толькі ў множн. Адыходы пры веянні (ачыстцы) зерня: недабраякаснае зерне (бітае, дробнае) з насеннем пуетазелля, з каменьчыкамі. Курэй можно й пазадкамі кармщь. Хіба канешне (у сэнсе «толькі») чыстым дабром карміць? Кл. Гл. пазаддзе. ПАЗАКО'ЧВАЦЬ1 ( пазакочваць) -ва-ю, -ва-еш, пераходны, законч. тр. ад закочваць (гл. закочваць1, закацщь1). Кл. Гл. фразеалагізм пазакочваць вочы. ПАЗАКО'ЧВАЦЬ2 (пазакочваць). Ужываец