НАУСКДДА'ЦЬ1 (наўскідаць) -а-ю, -а-еш, пераходны, законч. тр. Наўскідваць. Кл. Н АУСКІДА/ЦЬ2 (наўскідиць) -й-ю, -а-еш, непераходны, законч. тр. Набіць, наўздаваць (гл. наўздаваць у выпуску 1959 г.). Н А'УСЦ Я Ж 1 (ниусьц[е]ж, наўсьцяж) прыслоўе. Адзін за адным. Чацьв[е]рык (гл. чацвярык)—дзьвё пары (коней) наўсьц[е]ж запрэжаныя ў воз. Сл. НА'УСЦЯЖ 2 (наўсьц[е]ж, наўсьц[я]ж) прыслоўе. Выцягнуўшыся (пра бег коней). Коні што сша пруць наўсьц[е]ж, a ён гоніць, a ён б'е. Сл. НАУЦЕЖ І (наўцекі) прыслоўе. (Кінуцда) удякаць, даць драпака, даць цягу, дай божа ногі. Хай лёпш той стары манькут раскажа пра с[е]бё. Жбяка адзш раз за йі'м c пам[е}л0м, дак ён наўцёкі. Зуб. НАХА'БА (нахаба) -б-ы, агульн. 1. Нахабнік, нахабніца. Кл., Барб. 2. Навязаны клопат. Прыгналі (качак) нахабу на маю галаву. Кл. НАЧАУПЦІ' (начаўпці, начаўпсьці) -п-ёш, -п-ё, пераходны, законч. тр. ад чаўпці' (гл. чаўпці). Кл. НАЧУХЛАВ А'ЦЬ (начухлаваць) -лу-ю, -лу-еш, пераходны, законч. тр. ад чухлаваць (гл. чухлаваць); ужываецца побач з натаркаваць (апошняе часцей). Кл. НАЧЫРЬГЦЬ (начырыць) -р-ў, -р-ыш, законч. тр. ад чырыць (тл. чырыдь1 i чырьгць3). Кл. НАШ ВЕ'РКАЦЬ (нашвёркаць) -а-еш, -а-е. Нагаварыць швёркаючы. Гл. швёркаць. Кл
Дадатковыя словы
аускідаіць, аусц, вбз, веркаць, галавў, гбніць, йім, лў-еш, лў-ю, манькўт, наускддаць, наусцяж, наўскідйць, нйўсьц[е]ж
8 👁