МАЦЯРКІ' (арф.). Форма наз. скл. множн. ад маці. Кл., Сл., Вольн. МАЧА'ННЕ (мачаньне) -нн-я, ніяк. Страва; смажлныя скваркі сала, мяса, парэбрынкі, кавалачкі каўбасы ў пшанічнай мудэ; гатуецца i падаецца звычайна ў шырокай глінянай місцы. Кл., Барб. Параўн.: мачака. Дубраўка, Лапічы Асіповіцкага раёна. Параўн.: верашчака. З а т еяна па дарозе Турэц—Мінск. Параўн.: макала. Саламір'е Полацкага раёна. МАЧО'НІК (мачонік) -ік-а, мужч., звычайна ў множн.—мачонікі, -к-аў. Мочаны (квашаны) яблык. Барб. Параўн.: мачонік, мачонка— толькі пра грыбы. Саламір'е Поладкага раёна. МАЯВА'ЦЬ (арф.) -ю-ю, ю-еш, непераходны, незаконч. тр. Святкаваць першамайскае свята. Ст. Ратміравічы. Маяваць—дыялектнае новаўтворанае слова; яно ўзнікла па ўзору такіх слоў, як святкаваць, дзедаваць (спраўляць дзяды), калядаваць (спраўляць таляды). ME'KA (мека) -к-і, жан. 3 дзіцячае лексікі. Авечка. Пабач, вунь нашы мёкі йдуць. Кл. Параўн.: мёкалка (гл. мёкалка). МЕ'КАЛАЧКА (мёкалачка) -к-і, жан. Памяншальнае ад мёкалка (гл. мёкалка). Кл. МЕ'КАЛКА (мёкалка) -к-i, жан., каташок, коцік (на дрэвах). Зь вярбы мёкалак назрывалі. К-л. Гл. мёка, мёкалачка. МЕ'КАЦЬ (мёкаць) -а-еш, -a-e, непераходны, незаконч. тр. Гукапараймальны (ад ме-э-э) па крыку авечак. Кл. Гл. мёка