КЛЯКТА'ЦЬ (кл[е]ктаць) -у, -аш, непераходны. A сёні ўночы бусял кл[е]ктаў. Кд. КЛЯПО'ЧіН ііК (кл[е]п0чнік) мужч. Назва асобы па роду заняткаў, спецыяльнасць,—той, хто клёпкі робіць. Бацька кл[е]почнік быў. Сл. КЛЯСЦЬБА/ (клязьба) жан. Ад клёсьці, тыпу просьба, касьба. Клязьба твая ні памож[э]. Кл. KHAK (кнак) мужч. 1. Нясцёртыя новыя грошы. 2. Нясцёртыя вялікія грошы. КЖ Caбраў кнак. Барб. КНЫР (кныр) мужч. Сустракаецца таксама кнораз. Для праверкі здатнасці хутка гаварыць прапануюць часта паўтарыць: Ішоў кныр з кныранятамі (арф.). Кл. КіО'БАЦЦА (кобацца) -аю-ся, -аеш-ся. Maрудзіць, мешкаць, калупацца. Hy, будзе ўжо табё кобацца, людзі ўсё на полі ўжэ. \Кд. Параўн.: закобаць (гл.). Параўн.: чэшскае kobka— каморка. КО'ЛАС (колас) мужч. 1. Колас. Зуб., Кл. i інш. 2. Зборны. Пры архаванні каласавых асобна адыходзяць каласы i кавалачкі саломы—колас. Разоў на два коласу будзе (хопіць коласу два разы пакарміць карову). Зуб. 'Кблас згнашлі. Вайц. КО'ЛІСЬ (колісь). іКалісь, калісьці. Кблісь хадзілі ў адных штанох. Хал. КО'МЕЛЬ (к0м{е]ль, комяль) мужч. Рыбац9.S
Дадатковыя словы
арф.).>кл, бўдзе, бўсял, кбмяль, кляктаць, кляпочін, клясцьбаі, комель, кіобацца, штанбх
11 👁