нулага года. Залёткавым жытам ні сёй, бо можа ні ўзыйсці. Пае. Янкі Купалы. Залёткавае жыто. Кл. ЗАЛГЦЬ (заліць) -ю, -іш, пераходны. Выварваць у лузе (бялізну). Залщь плацце трэба. Збляць у лузе, альоб, кажуць, золяць у шчолаку. Кл. ЗАЛЫГА'ЦЬ (залыгаць) -аю, -сіеш, пераходны. 1. Узяць на повад (гл.) валоў (вала). Ты ні залыгваў вала йшчэ? Зуб. Залыгай Сідоравы валы. Кл. 2. Пераноснае. Узяць каго-небудзь у рукі, запрэгчы. Пачакай, вот у салдаты пойдз[е]ш, перасьціхнеш бушаваць да грымёць, распусьнік,—там залыгаюць. Барб. ЗАЛЫТВАЦЬ (залыгваць) -аю, -аеш, пераходны. Незак. тр. ад залыгаць. Гл. залыгаць. ЗАМЕ'СНІК (замёсьнік, замёсьнік) мужч. Намеснік. Ён жэ замёсьнікам. Кл. Параўн.: намеснік i рускае заместитель. ЗА'МЕСЬ (зам[е]сь). Быццам, як быццам, нібыта, быццам бы. Гавораць пуд акном, а я зам{е]сь ні чую, да ўсе й чула. Кл. ЗАМЕ'Т (зам'ёт) мужч. Агарожа з бярвенняў. Цяпер сустракаецца рэдка. Зам'ёт рабіўca надоўго. Ён крапчэйшы за ўсякі плот. ОКл. ЗАМЁ'ЦІНА (зам'еціна) жан. Бервяно з замёту. Зам'ёцінаю напаліла ў хаце. ЗАНО'ЗА (заноза) жан. Частка ярэмца (1)—моцная палка, якая закладаецца ў ад