ВУ'ЛАДЗІЦЬ (вуладзіць i выладзіць). Гл. выладзіць. ВУ'ЛАЧКА (вулачка) жан. Памяншальнае ад вулка. Праезд паміж двума дварамі. У вулачку заляжце (гл.). Кл. ВУ'ЛІВАК (вулівак i вылівак). Гл. вылівак, ВУ'ЛКА (вулка) жан. Завулак. У тую вулку трэба йці. Кл. ВУЛЛЕГ (вульлё) ніяк. Побач з вулей (мужч). Вульле окшулі з дуба й спалілі. Вуляй купілі. Кл. ВУ ў КЩЗЬ (вускідзь i вьіскідзь). Гл. выскідзь. ВУ'СЦВІЦА (вусьцьвіца) жан. Гладышка. Сустрэта толькі ў в. Слаўкавічы. Вусьцьвіцаю завуць. Сл. ВУТЬЦЕЛЬГА (вусьцяльга) жан. Вяз (гл.), які звязваіе «галоўку» полаза з першым (пярэдніім) капылом. Вусьцяльга мая лопнула, Вайц. ВУЧЫЦЕЛЯВА ўЬ (вучыц[е]ляваць) -юю, -юеш. Сустрэта толькі ў в. Слаўкавічы, ужываецца рэдка; звычайна: настаўнічаць ці вучыць. Вучыді[е]ляваць пашоў. Сл. Вучыць у Даколі. Сл. Настаўнічаў да вайны. Сл. ВЫ 'БАВІЦЬ (вубавіць i выбавіць) -ўлю, -віш, пераходны. 3 вялікімі цяжкасцямі дастаць што або каго-небудзь з цяжка праходнага, загубнага месца, у вогуле з загубных умоў