ВАУКАЧЭ'ЧА (ваўкачэча) жан., толькі ў адз., зборны ад воўк. Ваўкачэча ў пілшаўку цягаяцда. Поб. ВАША'Н (вашан) мужч. Ад вош. 1. Маленькая вот. 2. Літота пры ацэнцы малой хатняй жыовёлы. Два вашаны гадую (двух маленьких кабанчыкаў). Сл. ВЕ'ДРАНА (вёдрана i вёдрано). Зорна i ясна (на небе). На нёбе вёдрано-вёдраню. Вёдрано—ёто багато зорак, ясно ўночы, зорво. Кл. Параўн.: ядрана. Кліны Бялыніцкага раёна. Параўн.: рускае вёдро. ВЕ'ЗАЦЬ (вёзаць) -аю, -аеш. Неадабральнае. Няўмела рабіць што, квэцаць (галоўным чынам пра гатаваўне страў). От, вёзае, а ні робіць. Навёзала, што хіба толькі парасятам. Кл. ВЕ'КА (века i веко) ніяк. Крышка скрыні, дзежкі. Веко іраскідалаоо. Кл. Гл. абечка. ВЕЛІЦУ'ЗАЗНЫ (веліцузазны). Побач з вялізазны, з адценнем — болыны за вялізазны. Кл. ВЕРАБЕНА (верабша) жан. Рабіна. Верабіну на дужку зрэзаў. Верабін сёлята багато. Кл. Часцей — арабіна. ВЕРАУЧА'НЫ (вераўчаны). 3 вяроўкі. Вераўчаны гуж. Вольн. ВЕРАУЧЬЕНА (вераўчына) жан. Кавалак, абрывак старой вяроўкі, якую нельга назвадь ні ўласна вяроўкаю (гл.), ні повадам (гл.), ні вожкаімі (гл.). Найдзі вераўчыну. Байл. Вераўчынаю прыкруцг Кл
Дадатковыя словы
ваукачэча, ведрана, везаць, веліцўзазны, вераучаны, гадўю, гатава^не, збрво, тблькі
12 👁