ваецца зрэдку, побач з болын частым абуцца. Нага азута. Азуйся. Сл. Параўн.: антонім paзудца. АЗЯРО'Д (арф.) мужч. Прыстасаванне для сушкі онапоў—высокі пераялёт, які складаецца з 2—4 рашэцін (гл.) i жэрдак. Малінаўды (жыхары в. Малінава) не рабілі азяродаў (арф.). Клі. АЗЯРЭ'ДЗІНА (арф.) жан. 1. Жэрдка ў азяродзе. Не боўт, a азярэдзіна дэлая (арф.). Кл. 2. Пераносн. Высокая нязграбная жывёліна (конь, карова). 3 такое азярэдзіны малака не пад'ясі (арф.). Кл. АЙЛЯ'Дддля/) Побач з «аюсь!» (праганяюдь свіяей). Айля куды! Кл. АКАЛО'Т (акалот) зборны, мужч. 3 большага вьшалачаныя снапы жыта, але салома не спёртая. іКл. Акалоту пудоў два. Зуб. Акалот вёльма траўлівы. Хал. A ў акалоде есь жыто. Кл. АКАПАНГЧВАЦЬ (ашпанічваць) -аю, -аеш, пераходны. Акопвадь (бульбу, буракі) капанідаю (гл.). Каня ні было, дак акапашчвала капаніцаю. Кл. Параўн.: гачкавадь. Paдашковічы. АКАПАНГЧЫЦЬГл. акапанічваць. Ёта старэніька (бабуля) ўсё картоплі акананічыла сама. Кл. АКРА'УіКА (акраўка) жан. Звычайна ўжываедца ў форме множн. ліку—акраўкі. Абрэзкі сукна, аўчын. Той (кравед) i акраўкі, усё чысь