ля. Пас. Янкі Купалы, Кл. Прыдзе йільля — наробіць гнільля. Вайц. IНАЗЕ 'ЛЛЕНЯМА'. I на зёльле німа. Кл. Гл. зелле. ШДЫ 'КДУ 'МАУ, ДУ 'МАУ, ПАШО 'УУМО'ХДЫЙЗДО 'Х. Індык думаў, думаў, пашоў у мох дай здох. Кл. ІСЦКНАВАДУ '. Ісці гнаць плыты, ісці за плытніка. Хадзілі на воду. Кл. Трэба пайці на воду. Зуб. IТЫ (ЁН, ЯНА) НЕ 3 ЛО'МАК! (арф.). Пас. Янкі Купалы. IУЗУ 'БНЯМА'. Зусім няма кармоў, фуражу, прадуктаў; няма чым i зубы прачысціць. I ў зуб німа сёна! Зуб. IЯ ' БКАСКУ, КАБЧОРТКАСУ ' НАСКУ. I я б касіў, каб чорт косу насіў. Кл. КАБЗНЕ'ХТАВАЦЬ, РО 'ЗУМУНЕТРЭ'БА. Каб зьнёхтаваць, розуму ні трэба. Сл. Гл. знехтаваць. КАБНАЦЯБЕ ' СУМАРО 'КНАЙШО'У! (арф.). Барб. КАБНЕТОЙ «ЧУЦЬ» — ДО 'БРЫЧАЛАВЕ'К... Чуць—субстантаванае слова, добры чалавек— прыдатак да яго. Жартоўная заўвага на паведамленне тылу: чуць не ўпаў, чуць не разбіў (што-небудзь), чуць не памыліўся i да іх падобныя.—Чуць у канаву з возам ні п[е]ракуліўса.—Але ж. Каб ні той чуць, добры чалавек, то ў канаве плаўваў. Кл.—Чу[е]ш? А сёні чуць ні ўскочылі ў пёльку (гл. пелька).—Добра, што ёты чуць — добры чалавек. Кл. КАБРОТХЛЯСЦЕ'У! Каб рот хл[е]сьцёў! Пас. Янкі Купалы. КАБТАКСМЫ 'КАМ, ЯКЯЗЫ 'КАМ (арф.). Глуск. КА'БТЫ (ЁН, ЯНЫ, ВЫ) СПРАСО 'НКУКРЫЧА 'У (арф.). I чаго там раскрычаліса? Унімку німа на paę. Каб вы спрасонку крычалі! Кл