ШАСТАКО'Л (шастатл i шастакол). 4tačтакол. Шастакол чуць ліпіць. Кл. ША'ТКА (шатко), Вельмі рухава, спрытна, паваротліва; ужываецца пры дзеясловах paбіць, упраўляцца i падобн. Маладзіда хароша, так шатко ўпраўля[е]цца, л[е] пёчы завіха[е]цда. Сл. ША7ТіКІ (шаткі). Вельмі рухавы i спрытны ў рабоце, паваротлівы. Казалі, што Васілёва жонка шатка вёльмі, пака ўстанудь, yce napóбіць. Кл. Параўн.: у рускай мове: 1. Такой, который шатается, качается, неустойчивый... 2. Пераносн. Колеблющийся, ненадежный, непрочный. «Толковый словарь русского языка», пад рэд. Д. Н. Ушакова. ША'ЦЕНЬКА (шацянъко, шиц[е]нъко), Памяншальнае ад шатка (гл.). Шац[е]нько ўсе póбіць. Сл. ША7ЦЕНЬКІ (шацянькі). Памяншальнае ад шаткі. Ётае дзіцяня спраўнае, шацянькае, ўсе й убачыць i падмож[э]. Кл. Гл. шаткі, шатка. Ш ВЕ'НДАЦЦА (швендацца). Зваротная форма ад швендадь. Кл., Барб. Ш ВЕ'НДАЦЬ (швёндаць) I спраж. (-аю, -аеш), непераходны. Бадзяцца, хадзідь без справы, без патрэбы. Ідзёце на работу, ні швёндайце па вуліцы. Барб. ШВЕВА (швіво i швіва) ніяк. Шыццё*Багата швіва (Вільча)—багата заказаў шыць, багата шыцця. Швіво ні ўц[е]чэ. Сл. Параўн.: Не
Дадатковыя словы
вендаць, вўліцы, падмбж[э, шаценька, шйц[е]нъко
1 👁