Улёгцэ за час то й у Барбароў зойдз[е]ш. Хал. Улёгцэ паёхаў, ён бы й вас заўёз. Сл. УЛЕТЧЫ (улёгці) I спраж. (-у, -аш). Пагрозна пагнадца (за кім-небудзь). Хамоў сабака ўлёг за намі, чудь ногі ўнесьлі. Нул. УНЁ/ Часціца. Вунь. Унё рыбак! з вудкаюаўтаматам (спінінгам). Байл. Параўн.: вуньдзека, вунека. УПАРА'НУ (упарану). Прыслоўе. Toe, што рано, уранні (гл. уранні), уранку, ранідою. Упарану схадзіла ў грыбы. Кл. УПЕ'-НЬ (упёнь). Ужываецца ў фразеалагічным спалучэнні збіць упень. Збіць упеньу— збіць, з'есці, стравідь жывёлаю (коньмі, каровамі) сенажаць, пасеў. Вашае просо ўпёнь зьбілі валамі. Хал. Упёнь, бабо, зьбілі грады (гарод). Кл. УПЕ'РЫЦЦА (упёрыцца) II спраж. (-у-ся, -ыш~ся). 1. Выцядца. Упёрыўса аб баньку. Байл. 2. Раўназначнае рускаму втюрился. УГанну па вушы ўпёрыўса. іКл. УПЕФЫЦЬ (упёрыць) II спраж. (-у, -ыш). Выцядь, ударыць. Трэба было палкаю ўпёрыдь добра. Кл. Параўн.: упярыць. Радашковічы. УПГРЫ (упіры) толькі ў множн. Упартасць. Надаёлі ётые тваё ўпіры. Н.-Андр. Бес твайіх упіраў ні абышлося. Кл. УПРА'УНЫ (упраўны). Ужываецда з назоўнікамі, якія абазначаюць назвы асоб. Упраўны чалавек—чалавек, які ўсё робіць спрыт