зыачэнні непераборлівы на яду (чалавек, конь), вынослівы, расходуе мала энергіі пры выкананні працы. Вот опасны ёты чалавек, робіць штодзёнь, i красёй так! (гл. красей). Кл. Рабёнькі вол вёльмі спасны: рано грызануў разоў п'яць i ні прыстаё. Байл. СПАССУБ'Е (cnacó&e) ніяк. Пенсія. Ужываецца ў мове малапісьменных i непісьменных, побач — пенсія (пэньсяя, пёньсяя). Спасоб'е перасталі даваць. Сл. Багато спасоб'я палучала. Кл. СПА'СЦІЦЬ (спасьціць) II спраж. (-у,-іш). Стравіць, з'есці, спасвіць (жывёлаю) збажыну ці сенажадь. A помніш [е]к спасьділі атаву, да ён бучкі (бычкоў) заняў у хлёў? Кл. СПАХА'НЫ (спаханы) Дзеепрыметнік. Зношаны (пра яку-небудзь прыладу, напрыклад, венік). Разкач—дак ето, што спаханы вёнік. Кл. С П А Х А ў Ц А (спахацца) I спраж. (-аю-ся, -аеш-ся). Знасіцда (ад ужывання) веніку, нэпу. Сустракаецца ў мове старых. Спахаласо маё весло. Хал. СПІРА'ЦЦА (сыгірацца) I спраж. (-аю-ся, -аеш-ся). Не згаджацца i аспрэчваць (чужую думку). Hi буду сьпірацца, мо й так, як ты сказаў. Барб. СПІЧАЖ (сьпічак) мужч. Прылада (завостраная палачка або костка), якою карыстаюцца, калі шыюдь каробкі з лубу. Сьпічак зламаў. Сл. У в. Клетнае—падплетка (гл
Дадатковыя словы
бўду, грызанўў, зесці, пяць, спасбб'я, спасобе, спасобя, спассубе, спасціць, спірацца
0 👁