йы (гл. спаханы) венік. Разкача задам. Барб. Разкача прьшёсла. Разкач—ето што спаханы вёнік. Кл. РАЗЛГВА (разьліва) жан. Разводдзе, паводка, разліў. Разьліва була веліка. Хал. Була разьліва бальшая. Сл. Параў.: разліў. РАЗЛГУ (разьліў) мужч. Разьліў пачаўся. Вільча. Параўн.: разліва. РА ЗЛ У ўН ІК (разлучнік) мужч. 1. Мужчына, які «разлучыўся» (развёўся) з жонкаю, пакінуў жонку. Разлучніку вёры німа. Барб. РАЗЛУ'ЧНІЦА (разлучніца). жан. Жанчына, якая развялася з (мужам) гаспадаром. Барб., Кл. Параўн.: разлучнік. РАЗРАЗНГЦЬ (разразьнщь) II спраж. (~ю, -іш), пераходны. Раздзялідь (што-небудзь) на часткі; прымусова разлучыць некалькі асоб у незвычайных абставінах. Разразьні ніткі. Кл. У плен разам трапілі, да разразьнілі нас. IKacap. РАЗУМЕ'ТНЫ (разумётны i разумётны). Здатны, здатны да навукі, які хутка i добра paзумее. Што дал[е]й будзе, ні ўгадаць, але відаць, што разумётны, бойка задачкі рашае. Вайд. РАЗУІМЕ'Ц (разумёц) мужч. Чалавек, які стараецца паказаць свой розум, паказваць, што ён разумнейшы за другіх. Побач сустракаецца разумнік. Кл., Барб. Разумёц такі. Сл. Ó! ён разумёц ужэ! Кл. РАЛЕ'ЙНЫ (ралёйны). Ралейны вол—той, які, калі аруць, ідзе баразною, справа (калі
Дадатковыя словы
бўдзе, разлўчнік, разлўчніку, разлўчніца, разуметны, разуімец, разўмнік
4 👁