на IX. Пучю зрабілІ нам (малым хлапчукам), дак мы й яму п[е]раплывалі. Кл. ПУ'ШКА 1 (пушка) жан. Каробка. Пушачка—каробачка, пенал. У мацяры парадак буў: у адной пушаццэ ніткі, ў другой гузікі, ў трэйд[е]й воск, напарстак ці йшчэ там якое што. Кл. ПУ'ШКА 2 Вайсковае. Гармата. A ў войну там пушка ўгрузла. IKл. ПУШЬГСТЫ 1 (пушисты). Пушысты. Лісіны хвост пушысты вёльмі. Кл. ПУШЬГСТЫ 2 Той, хто ў выпадку нездавальнення дзьмецда, «пушыцца» (гл. пушыцца). Ён у нас пушысты ат малку. OKл. ПУ'ШЫЦЦА (пушыцца) II спраж. (-у-ся, -ыш-ся). Дзьмудда на каго-небудзь. Чаго ты пушысса? Німа чаго тут пушыцца. Кл. Hi пушыся, бо напушуся. Пас. Янкі Купалы. ПУ'ШЫЦЬ (пушыць) I спраж. (-у, -ыш). Чаго так жывот пушыць? Вольн. Тут на траве буваюць павучкі, ззесь таварына (гл.), дак i пушыць. ПЬГРАЙ (пурай i пырай). Пырнік. Ужываецца i пырнік. Байл., Барб., Кл. ПЬГРНІК (пурнік i пырнік). Пырнік. Байл., Барб., Кл. ПЫТЛЯ'Р (путляр i пытляр) мужч. Рабочы на млыне, які пытлюе пшаніцу. Тут путляр жыў. Кл