Сёні прылацім. А па кулё й без нас е каму зьёзьдзіць. Вайц. ПРЫЛА'ЧВАЦЬ (прылачвацъ) I спраж. (-аю, -аеш), пераходны. Прыбіваць латы (гл. лата2), Канчайце прылачваць да па кулі ёдзьде. Вайц. ПРЫМА'К (прымик). Параўн.: прымака. Радашковіцкі i Заслаўскі раёны. ПРЫМАНГЦЬ (прыманщь) II спраж. (-ю, -іш). Гл. маніць. Трохі праўды, а трохі прыманіу. Пас. Янкі Купалы. ПРЫПА'ДНЫ (прыпадны). 1. Хворы на эпілепсію. Павел ніўдалы буў i прыпадны змалку. Кл. 2. Халерык, істэрык. ІКЖ nPblCyiKPABA ўUA (прысукравацца) I спраж. (-ую-ся, -уеш-ся). Прыладзідца, прысуседзіцца (да каго-небудзь, да чаго-небудзь) дзеля сваей выгады, карысці. Кл. ПРЬЮТА'ВІЦЬ 1 (прыставіць) II спраж. (-ўл-ю, -ві-ш), пераходны. Прыставіць. Прыстаў драбіны. Барб. ПРЫСТА'ВЩЬ2 Прыбудаваць. Прыстаўлю сенцы й кладовачку. Хал. ПРЫ'ТНАМ (прытнам i прытно(д)м). Штодзень, часта. Прытном хадзіў тут. Кл. Прытнам заходзіць,—ідзё й ідзё. Кл. ПРЫТНО'М (прытно(д)м i прытнам). Кл. Гл. прытнам. ПРЫТЬГКА (прытыка) жан. Тонкі шост пры рыбацкай снасці—падсацы (гл. падсака