ПАВАЛГЦЦА? Злегчы, дяжка захварэць, быдь у безнадзейным становішчы, памерці. Гаруе, покуль сусім не паваліцца. Байл. Трэба глядзёдь сябё, а то без пары павалішся (арф.). Барб. ПАГЛУМГЦЬГл. глуміць. Кл. ПАРСУН (пагон i пагдн) мужч. Месда прагону жывёлы (праз поле, сенажаць). Там пагон зрабілі. Барб. Хіба пагон тут? Кл. ПАГУ'КАЦЦА (пагукацца) I спраж. Па крыцца (аб свінні). Кл. ПАГУКАТДЬГл. гукаць. Я пагукала йіх. Кл. ПАДАВА'ННІК (падаваньнік) мужч. Той, хто падае на стог, воз, скірду (сена, салому, снапы). Падаваньнікаў гірышлі нам. Пас. Янкі Купалы. ПАДАРАТДЬ (падараць) I спраж. (-у, -эш), пераходны. Гл. падорваць, нападорваць. Сені падорваю, а заўтра за свае картоплі. Байл. Мо дзёсяць баразьнё падараў. Кл. ПАДАТКНУ'ЦЬ (падаткнуць) I спраж. (-у, -еш). 1. Падаткнуць. 2. Ціхенька, па-здрадніцку падказаць (пра каго-небудзь), выдаць. Хтоль штоль падаткнё, дак тады крыку поўна хата, Кл. ПАДБУКРОТЦЬ (падбукрдиіць I пудбукрдищь) II спраж. (-ою, -оіш), пераходны. Падгаварыць, падбухторыць (ужываецца i падбухторыць). Каб ні пудбукройілі бальшуны, то ён ні зрабіў бу так. Кл