Дыялектны слоўнік (2005). Н. І. Гілевіч

 ◀  / 177  ▶ 
ш ШАЛІНОЎКА ж. Хустка, шалік. Гэна ж Ніна мне купіла шаліноўку чырвоненькую ў палякоў, як яны да іх прыяжджалі. Колява дык аж дзьве купіла, па дзесяць рублей прадавалі. Краснае. ШАЛУПАІ толькі ў мн. Адходы ад грэчкі. А як пітлююць грэчку, дык перш адлучаць ад шалупай, а тады пітлююць на муку. ІІІалупаі ўсе вон выкідаюць, яны нікуды не варты. Краснае. ШАРАЯ ГАДЗІНА. Час на мяжы дня i вечара, перад прыцемкамі. Ён прыйшоў ужо a шарай гадзіне. Слабада. ШАРАК м. Грубае даматканае паўсукно. Шарак ткалі. Нітка суконная i парцяная — гэта называўся шарак. Рудня. ШАРГУНЫ толькі ў мн. Бразготкі, шамкі, бомы. У вазкох шаргуны зьвіняць, во маладыя едуць. На конях ехалі, шаргунамі бразгочуць. Коней у ленты ўбіраюць, штук дваццаць, шаргуноў на шыю вешаюць. Хожава. ШАРХУНЫ толькі мн. Toe, што i шаргуны; шамкі. Коні паўбіраюць у шархуны. Хожава. ШАРЭЦЦА незак. Ратавацца, рыхтавацца да пакарання. Пойдзеш без спросу — тады ўжо шарэйся. Застадолле. ШАСНУЦЬ зак. груб. Паехаць. Каранцін, наклал!, нікуды не шаснеш, маеш, што прадаваць — вязі ў Пятрова, здавай скаціну. Волма. ІПАСТАЦЬ незак. Шукаць, шнырыць. Сустракаю свайго знаёмага партнога, а ён i кажа, што немцы шастаюць усюды. Рудня
Нават дробная праўка будзе карыснай. Не стаўце знак націску, каб слова лепш знаходзілася праз пошук.
7 👁
 ◀  / 177  ▶