харона, буйстра, хітра кобула, скацерка палаткина, ладашна дзелка, нека чась, кобула сіва, вода веліка була, крыкліва дач-ка була і інш.
Назіраўся іншы раз і канчатак -ая. Аднак цяжка сказаць за-раз, то гэта мясцовая асабліваць, ці пазадыялектная з'ява таго ці іншага паходжання.
Аднак незвычайна тое, што падобны двухскладовы канчатак -ее /ае, -ае/ маюць прыметнікі ў назоўным склоне адзіночнага ліку ніякага роду: разное, другес, таксе урэм'е, чоркэе, вуг-Нустэс, усе такое дакладнае, бедное, малое, а тае назад, пара-ся маленьксе, дзераво доўгае, круглае, буйнае далей леціць, мёлкае та, дзіця груднае і г.д.
Назіраюцца таксама выпадкі ўжывання аднаскладовага канчат-ка -е /-а/ тыпу: малако топленэ, салодке сёмге, ено м'якеньке, тэ малодзіво, пуста, як га буйнэ і інш.
У дзеясловаў мае адметнасць формаўтварэнне ў першай асобе множнага ліку абвеснага ладу. Дзеясловы першага спражэння з ас-новай на цвёрды зычны ў першай асобе адзіночнага ліку ў пер-шай асобе множнага ліку маюць канчатак -ом і захоўваюць яго якасць: ідди, несом, везды, бером, уцеком, пеком, запрагом, на-секом, скрабом, прадом, плетом, тком, таўком і г.д. Канчатак -ом з выразным гукам /о/ вымаўляецца насуперак аканню і не пад на-ціскам: кіном, сохном, будом, паёдом, возьмом, прыдом, кажом і інш.
Але найбольш цікава тое, што канчатак -ом выступае ў мяс-цовай гаворцы паслядоўна не пад націскам і ў становішчы пасля мяккіх зычных: вуллём, вуп'ём, атцаджваем, помешаём, называем, сем, полём, пабоіваём, пасцелём, назбіраён, абдзіраём, накруч-ваем, злныйём, шыём, мелём, саджаём, памяняём і г.д. Пад нац іс-кам абаллём, снуём, п'ём, даём і інш.
У сінтаксісе гаворкі прыцягнулі ўвагу некаторыя своеасаб-лівыя спалучэнні слоў, а таксама выразы.
Ці даўно буў /1 зноў тут/. Ці мала даваў я ім. Ці малень ты ӱжа. Ва ўсіх гэтых выпадках часціца ці праз пытальна-ўзмац-няльную інтанацыю выступае як бы адмоўем пры слове /у выразе/.
Адно на дном /1х/ гаховано. Што Іх нанесено /пра каларад-скіх кукоў. У іншых гаворках гэтым сказам з дзеепрыметнікам і 5 якасці выказніка адпавядаюць звычайна сказы з формамі прош
Дадатковыя словы
acновай, aeі, ffiro, i!нш, jjyr, jjyгнуотэе, адзіночнпга, адлавядаюць, аеі, аообе, асабліваоць, атцаджваём, буйнэе, бёднэе, ведіка, везом, внмаўляецца, вупём, вшсазн^ка, вшсазнука, выразеі, выступав, г«д, гаворка^тэтым, гаворкаўтэтым, груднэе, дадавка, дакл£ддэе, даўш, дзеепрыметнікамi, дзерэво, другёе, дэеяслсваў, енб, жукоў, жукоўі, зараз, звычайла, здшаём, зуп'ём, зупём, зява, йербм, йером, каларадскіх, канчатка, круглаer, л£ём, малаксі, маленькое, малодэіво, малёе, мелем, мякеньке, мёлкаетз, назоўнш, накручваъм, намекам, насеком, несём, нёка, оохном, пабб, палатняна, паолядоўна, паоцедём, парася, пахбвано, паховано, паходкання, паэадыялекткая, пероай, плетбм, полем, помешаем, прмнетнікі, прндом, пуотэ, пытальна-ўзмацняльвую, пём, с(ва, салбдке, своеасаблівыя, слалучэнн, сём'е, сёме, такбе, тбпленэ, тто, туті, тэе, урэме, урёц, усё, формамi, х_ітра, хакчатак, хароша, чбркэе, якасдь, і~эі, іае, ідом, іншн, інь, іоі, іпра, ірёём, ііх, ўжз, ўжыванвя
16 👁