і нам падавалі кварціры. Кварціры харошне падавалі, тры комнаты. Як нам удвох, тры комнаты далі, кухня і дзве комнаты. Ну, вот і жывём. Зразу прывезлі, дак далі картошку бесплатна. Куры прывез-лі, дак давалі. Колькі ўжэ? Шасьць гадбу на раданіцу. Хароняць там, у Пучыне, возяць туды. Можа трыццаць два чалавекі там заха-ранілі, а тут мало. Просіцца, як памірае: завезіце мене на сваю сторану, пахараніце. Там такая харошая была дзерэўня. Блізко рач-ка, ну и там арэшнік, лео там, па грыбы там. Поля багато було, заселвалі. Цепер там зарасло, зарасло ой-ёй-ёй, страх! І свінні ж тые ходзяць, так ізрылі тую вуліцу, што адны ямкі. Але хату сваю знайшлі, як ездзілі? Найшла, найшла сваю хату! Тады былі ваенные, багата было ваенных у дзерэўні, дак білі вокны, страх! Вот знаеце, як ўвойдзеш /у лес/, дзе такіе лінеі, дак пауз лінеі, ек паглядзіш во такіе грыбкі паказвае рукамі - такіе, мо обльшые краснога ловенькіе се дзяць. Ой-ёй-ёй, страх! Набя-раш ету карзіну, а шчэ на карзіну й платок, чуць несеш! Ой, грн-ббу у нас было. Божа мой сьвецік! Да такіе ж етне белые грыон, ены ж укусные, ето не то што там моховікі. Зелёнкі шчэ сладкіе, тожза харошые, дак у іх песку багата, ены ў песку растуць. Грыбы тожа любяць по песку. Во такіе се дзяць! Калі прыдзеш, дак кучамі. Вот сядзяць пра-мо. Нарэжаш на месцы кашель. От было грыбаты у нас, ай-яй-яй! Наша дзераўня была не веліка, ну, не ўсе ж хадзілі. Ета вот такіе грыбоўнікі называюцца ены. Вот я кажны дзень, на дне дак і два разы схаджу, тры разы пайду, з дзецьмі, дзе цей паберу. Дак бага-та таргавалі, багата за грыбы, дарагія ж былі. У нас такіе е гры-боловы. Да к нам багата Єзьдзіла. І з Гомля аўтобусам езьдзілі, і з Хвойнік. Пойдзеш у лес - поўна іх у лесе; аўтобусы, машыны, бага-та, багата. Вы знаеце, чужне прыедуць, дак ены ж не знаюць, дзе грыббушчэе места. Я ўжэ, напрымер, знаю, дзе ровстуць, я бегом туда. Прыдзеш, на ова места ідзеш, і е грыбы тамака. А такіе по-прыежджаюць, ходзяць, не знаючы, дзе нарвецца, дак возьме