Гавораць чарнобыльцы (1994). А. А. Крывіцкі

i нам надавал i кварціры, Квардіры хароше падавалі, тры комнаты. Як нам удвох, три комнаты далі, кухня 1 дзве комнаты, Ну, вот i живём. Зразу прывезлі, дак дал i картошку бесплатна. Куры привез л і, дак давалі. Кблькі ўжэ? Щосьць гадбу на раданіцу. Хароняцъ там, у Пучине, возядь туки. Можа трыццвць два чалавекі там захаранілі, а тут мало. Прос!цца, як памірае: завезіце меяие на сваю сторану, пахараніце. Там такая харошая была дзерэукя. Елізко рзчка, ну й там арёшнік, дёс там, да грыбы там. Поля багато буЙло, засеявалі. Цепер там зараоло, зарасло ой-ёй-ёй, страх! I свінні ж тые ходзяць, так ізрыл! тую вуліцу, што адны ямк!. — Але хату сваю знайшлі, як ездзілі? Найшла, найшла сваю хату! Тады был! ваенные, багета было ваенных у дзерэўні, дак білі вокны, страх! Вот знаеце, як увойдзеш /у лес/, дзе такіе лінеі, дак пауз ліне!/ ек пагл,*ядз!ш — во такіе грыбкі /паказвае рукам i/ — такхе, мо больше — краснога°ловеньк!е сеядзяць. Ой-ёй-ёй, страх! Набяерэш ету карзіну, а шчэ на карзіну й платок, чуць неясеш! Ой, грыббу у нас быуло. Божа мой сьвецік! Да такіе ж етые белые грыбы, ены ж укусные, ето не то што там моховікі. Зелонкі шчэ оладкіе, тожэа харошые, дак у!х песку багата, ены у песку раотуць. Грыбы тожэ любядь по пеону. Во такхе сеядзяць! Кал! прыдзеш, дак кучам i. Вот сядзяць прамо. Нар§жэаш на меоцы кашэль. От было грыбаты у нао, ай-яй-яй! Наша дзерэўня была не веліка, ну* не усе ж хадзілі. Ета вот такіе грыббунік! даэыдащцэ ены. Вот я ка'жны дзень; на дне дак i два разы с хаджу, тры разы пайду, з дзёцьм!, дзеўёй набору. Дак багата таргавалі, багата за грыбы, дарагія ж был!. У нас так i e е гры~ боловыў. Да к нам багата ёзьдзіла. I з Гомлух аутобуоам ёзьдзілі, i з Хвойнік. Пбидзеш у лёс — поуна іх у лбе б; аутобусы, машины, багата, багата. Выу знаеце, чужие прыёдуць, дак ены ж не знаюць, дзе грыббушчэе места. Я ужэ* шпрымер, знаю, дзе роастуць, я 6e*roM туда. Прыдзеш, на ова! места!Д8еш, i е грыбы тамака. А такіе попрыезджащь, ходзяць, не знаючы, дзе нарвецца, дак возьме