В. Дронькі /ДАШ * 1006/ Зроола я ў Дроньках. Я мешанка, не украінка. Сваха на Украіні. У нас усе круглоліцые, поўненькіе, гладенькіе. я без маткі жыла, цешыла чужие дзеді. Сюда вуселілі. Двавдвць пяць кілометраў ад нас була отанцыя. У нас усе росло, шчэ й на боку давал! землю. Сади— сліву, грушидзічкі, лес н1~ходз!ми, ягоды, грибу. На Паску станцию сорвала. Сказал! нам: не бернце н!чого. Павезлі' нас /у Суда!?/. Там жил! ў зданЫ, дзе студзенты прнезджал! на роботу. По петнаццаць чоловек хил!, краваці пассоўвалі, столова була, корміл!. Радз!яцы! понабіраліся. Так! пудхваділ! о ходу. Ужэ х мне дадзено не жыць на одном меоц!. ПрнИду, у одна е пожызу, у другое. Што е — то 1 твое. Му там, у Дроньках, сороклг$д жил!. Дзето'к у мене нема. Мой чоловек попогорэваў. Ён, бёдненьк!, у плен попаў, за боле? ціхом, да не умер. На вочко мало бачыў. А трактар водзіў. Може, тысячу гектар болотоў, куп'е ораў. Як хатку дабул! — хлеба нема. А потом розхыліоя. Стоўпвк дроў, усе було. Нема, донечко, умер дзесяты год. Забрал! паоле авары! i дрывезл! свдн. Тут нао чотзры сем'!. У две тажцы дал! кватэру. Подавал! —! не канчаюць. У етым акне сцекляць. Мало с!ротою, а ў отаросці — удовою. Заnłсала С.Г.Добач у в. Еабоўка ад Марчанха Золы! Піліпаўны, 79 г. Роооыпаліся наши Дроньк! по городох. У Дроньках оільные болота бул!, пшэн!ца не вельм! росла, ав'ёо рос, хыто, капусты, понапвхвал!. Там буў м8й дом. Дваццаць два годы з человеком прожила там. I на вечеру, на онеданне, на абед без ее /гарэлк!/ ён не буваў. Вуп'е чарку, одненько еечко з'еоць — I на роботу. 1!кол! не ўдарыць. Дзесець год, як у эемельцы лехыцв. На Радоўніпу ёаджу. Ног! боляць. Ідзеш — у голоўцы зажигало. Давление, але усе адно ёду. Як успомню его — руояву, гарны так! буў. Одно нькя я тут. Збор-лружнна тут лгщзей. Эге, чухнікі. ЗапЮала С.ГЛобач у в. Набоўка ад Щнрчанка Марыі Аоанасаўны, 79 г
Дадатковыя словы
авёо, вупе, дзеток, зеоць, купе, прнйду, сороклг<$д, ігарэлк, ідаш
2 👁