Гавораць чарнобыльцы (1994). А. А. Крывіцкі

ш ч/: дрыжац' - дрыжаў, дрыжгіяа, дрыжал' i; крычац' - крЫчаў, крычёла, кры чал'і; бурчац' - бурчаў, бурчала, 6урче£л' i; бл'іш чац ' бл' ішчау, бл'іш чала, бл' ішчал' i /З а л е с о е /. I адпаведна: крычёц' крычёў, крыче'ла, крычел' i; дрыжец' - дрыжеў, дрыжела, дрыжел' i; зырчёц' - зырчеу, зьрче'ла, зы р ч ёл 'і; бурчёц' бурчёў, бурчела, б у р ч ё л 'і; бл'іш чец' - б л 'ішчёў, бл'іш чёла, б л 'іш ч ё л 'і; трашчец' трашчёў, трашчёла, траш чёл'i; цурчец' - цурче'ў, цурчёла, цурчёл ' і; мычёц' - мыче'ў, мычёла, м ы чёл'і; гГ ішчец' - п'іш чёў, п' ішчёла, п' ішчел' i i г. д. /З ал ессе i інш. /. Яркая рыса мясцовай гаворкі — вымаўленне ў назоўным склоне множнага л ік у прыметнікаў у канчатку пад націскам галоснага / e /: з 'а м н е іа, д а ў г 'е 'іа; к р у тёіа, в а ў н 'а н ў іа, таўстёда / З ал ессе/; гн ' i л ё ia, з 'а м н ё іa, д а ў г 'ёіа, таў сте'іа, к р у тёіа, с у х e'i a /П ок ац ь/; мучнёіа, з'ам н е'іа, д р у г 'ё іа, т а ў е т ё іа, т ё іа, д а ў г 'ё іа, ма ладе i a /К уклічы /; чуже'іа, д а ў г 'е 'іа, таўстеЧ а, K pyreja, худела, м алеіа, з'а м н ё іа /Добрынь/; праме'іа, в аў н 'ан е'іа, д а ў г 'ё іа, таўот ё іа, г н 'іл е 'іа, бал'ш е'іа, т а к 'е 'іа /Г арадоўка/; ш астёіа, т а ў е т ё іа, даўгЛеда, з'ам н е'іа, але'іа, праме'іа, мучнеіа, друг'еЧ а /П адасоўe /; вае'м еЧ а, м аіаде'іа, д а ў г 'е 'іа, т а ў е т ё іа, гн 'іл е Ч а, малё}а, прам ёіа, лугавеЧа /Д убок/. Вьютупае таксама гук / e / у канчатку прыметнікаў у родным склоне адзін очн ага л ік у жаночага роду: з т ё іа да р о г 'і, ад чуж еіа б'ады, ад г л у х 'е іа с 'ц 'а н ы, з су х 'еЧ а л'ёшыны /З а л е с с е /; ад крутёi a шерсЦ' i* з ш астёіа в'асн ы, ад глух'еЧ а с 'ц 'а н ы, з c y x 'e ja л'ешыны, ад т е іа д ар о гі, з д а ў г 'е іа спадн'/цы /ІЬ к а ц ь /; ад к р у п 'а н ё іа кашы, з ' н' із 'а м н ё іа р а д а с ц 'i, ад г л у х 'ё іа с 'ц 'а н ы, з сух'еЧ а л'ёшыны, ад те'іа д а р б г 'i /К у к л ічы/; з бал 'ш ёіа п ы х 'і, ад г л у х 'ё іа с 'ц 'а н ы, з с у х 'е Ч а л'ёшьшы, c чуж ёіа б'ады, э ' н' ід а р а г 'ё іа маце'ры, з т е іа да р б г 'i /Добрынь/; ат ш а р с'ц 'ан еіа кохты'* ад г л у х 'е 'іа с'ц 'ан ь і, з су х 'еЧ а л'ёшыны, c чуж еіа б 'а д й, з теЧа д а р о г 'і, з маладе'га пары /Г арадоўка/; з худ ё іа в 'е ч к 'і, з в ае'м еўа хады, ад д р у г 'ў іа іадь(, з чуже'іа б'адіў, ад глух'еЧ а с 'ц 'а н ы, з с у х 'е д а л'ёшыны, з T eja дарог' і /П адасоўe /; з ш астеіа з ' імьі, з сух' rfia дрёўк' i, ат д з' в 'а р н б іа ручк' i» з чужеіа б'адгі, ад глух'еЧ а с 'ц 'а н ь і, c т ё іа д а р б г 'і, з ц аў г'е 'іа спадн'іцы /Д убок/. Спецыфіку націскнога вакалізм у мясцовай гаворкі складае рэалізацыя галоснага / o / пасля м я ккіх i няпарных цвёрдых зычных / ю\ /ш /, /длі/, / ч /, /ц /, / p / у пэўных умовах. Галосны /o / ужываеццн, як прав i л а, не ў фi нальнай паз i цыi перад наступным цгёрдым nыч ннм: утрап'бны, п аўдз'он, падэон': ік, в'бдры, гГачонка. жуц