Скарбы народнай мовы. З лексічнай спадчыны насельнікаў Гродзенскага раёну (2014). Частка 2. А. П. Цыхун

 ◀  / 329  ▶ 
Калі курэц, трэба мець сваю люльку i тытунец. Зарубічы. Калі конь цягне, на яго кладуць i пугай б'юць. Караневічы. Калі маеш дачку, трымай гарэлку ў глячку. Зарубічы. Калі на паляване ісці, тады здумаў хартоў карміць. Свіслач. Калі няма таланта, та не паможа i дамінанта. Гродна. Калі навука ідзе туга — паможа бацькава папруга. Гродна. Калі нам жаніцца, та i ноч малая. Дубоўка. Калі на грамніцы пятух нап'ецца вадзіцы, та на Юр'я вол наесца травіцы. Капцёўка. Калі не пераскочыў, не кажы «гоп!». Капцёўка. Калі прайшоў Гога — хвалі бога. Грандзічы. Калі папаў паміж вроны, та i кракай, як i оны. Занявічы. Калі падае дождж у маю, будзе хлеб i гультаю. Кунцаўшчына. Калі ўзяўся за дугу, не кажы, што не магу. Радзевічы. Калі хочаш сабаку ўдэрыць, кій знойдзецца. Белева. Калі чорт сам не зможа — баба дапаможа. Брузгі. Калі што-такое, та будзем рабіць другое. Лаша. Каля добрага навучышся, а каля дрэннага — намучышся. Аульс. Каму баліць, таму далягае. Баброўня. Кармі свіню мукою, та пойдзе рукою. Дарашэвічы. Карміць чорта лысага. Адэльск. Каму што, а галоднай куме хлеб на уме. Галавачы. Кашу маслам не запсуеш. Галаўнічы. Кепска, пане Грыгоры: што далей усе горай. Квасоўка. Кінь за сабой, та знойдзеш перад сабой. Скідаль. Кладзі гной густа, не будзе ў адрыне пуста. Ніжнія Пагараны. Клін клінам выганяюць. Гродна. Кожнага чалавека свая вош грызе. Лікоўка. Кожнаму сваё дзіця міла. Кунцаўшчына. Кожны розна па свайму бацьку плача: хто ў кулак, а хто i ніяк. Лаша. Кожны баран за свае ногі будзе павешаны. Гродна. Конь на чатырох нагах, ды капыціцца, а чалавек на дзвюх. Бакуны. Красавік cyxi i цёплы май — будзе каша i каравай. Лікоўка. Красць тысячы, каб было за што вісеці. Кульбакі. Круціцца на языку. Круглікі
Нават дробная праўка будзе карыснай. Не стаўце знак націску, каб слова лепш знаходзілася праз пошук.

Дадатковыя словы

бюць, напецца, юря
5 👁
 ◀  / 329  ▶