цілі, я падняў адонкі, так шашок i выскачыў. Нагой прыціснуў, а ён зубамі за бот, выкруціўсо, уцёк. Кунцаўшчына. Адпаляваць (атпаляваць) зак, Стаць цельней; пабегаць (пра карову). У гэтым року карова ізноў мусі ні атпалявала, перадой* кай будзе. Круіўлікі. 1 Адпалянтаваць (атпалянтаваць) зак. 1. Адрэзаць, адарваць вялікі кусок чаго-небудзь. Атпалянтаваў нехто ў кажусі кусок палы, i хадзі, як хочаш. Кунцаўшчына. Тулькі прышыла кішэнь хлопцу, а ён ізноў атпаллнтаваў, вырваў змясам. Рацічы. Адпірьіць (атпірыць) зак. Адяупцаваць. Здаецца, атпірьгу кабылу, як трабо, a яна ізноў у шкоду. Лаша. Адрынішча н. Месца, дзе раней стаяла адрына. На адрынішчы нічого ні расло, мы усё паляныя цвіке там збіралі. Гібулічы. Адскочыць (атскочыць) зак. Адстаяцца. Ужэ сок бярозавы атскочыў, стаўовлы, можно піць. Зялёная. Адставіць (атставіць) зак. Выставіць, выпучыць. Ты ujto жываціскоўатставіў, стаіш, як начвач лкі. Лаша. Адступнае (атступнае) н. Плата, якую адзін пакупнік прапануе другому,, каб той уступіў тавар (адступіўся). Даў купцу атступнаго, а так i ні купіў бы гэтай каровы. Дубоўка. Адудзеньчыць зак. Адплаціць за паслугу. Калі хто мне добро зробІу,ь, то я ўдубальт адудзеньчу. Квасоўка. Адура м. ж. Той, хто дурное гаворыць. Нека адура, ні чалавек, сам ні вудая, што пляце. Рагачы. Адхланы (атхланы) прым. Скупы. Нашы панэ вельмі атхланыя былі, HirjflM нікому нічого ні пазычалі. Адэльск. Адхллбіць (атхлябіць) зак. экспрэс. Шырока адчыніць. Ты што дзверы атхлябіў, у хаці i так хоць ваўкоў ганяй. Свіслач. Адхляшчыць (атхляшчыць) зак. Расшпіліць. Зашпілі пальто, а то атхляшчыў i стаіш на марозі, дрыжыш. Рагачы. Ажаховы прым. Карычневы. У той час бабы ткалі андараке ўсе ажаховуя, наймаднейшыя тады былі. АгароднікІ. Акалочанік м. Акалот. Акалочанікаў нарэзаў на сечку, будэя на пару дзён. Рацічы. Акіряачыць зак. Сесці верхам на што-небудзь i ахапіць нагамі. Акірначыў слон нагамі, сядзіць, як наі кані. Караневічы. Акладаць незак. Лупцаваць, біць. Дастаў біча i давай акладаць каня, a ён j-ii з месца, наравісты, тулькі галавой круціць. КаленікІ. Акладніцы мн. (акладніца адз. ж.) Шырокія дошкі, якія закладаюць паміж ручкамі воза для перавозкі гною. Каб больш гною наклаўсці, на воз, акладніцы ладымалі. Пагараны. Аколіца ж. Засценак. У аколіцах шляхта казала: „Шляхціц на загродзе - роўны ♦ ваяводзе". Лаша. Дзе самыя лепшыя землі, там шляхецкія аколіцы былі, шляхта сядзела. Баброўнікі. Акольнік м. Сталярная прылада для надання фігурнай формы i i
Дадатковыя словы
ажахбвы, атпірьгў, ваціско^атставіў, вўдая, круі^лікі, накла^сці, стаўбвлы
11 👁