У асобных словах пастаўлены націскі: вытлук» даматур, вушчун, еараги У некаторых словах даецца спасылка на мову, з якой яны запазычаныя: дэрашка — кабила шзрай ма~ сці з прымессю іпшага колеру (з ветер, cieres); вандзелак — клунак (польск* wezelek). Растлумачаны сінтаксічньш канструкцыі, што не ўжываюцца ў сучаснай беларускай літаратурнай мове: глыбей Вялікадня — да Вялікадпя; на той бок нямецкае вайны — 5а нямецкае вайпы; приз лякарства — на лякарства. маюць памету (фр.): а5 гых 5аг чы (ФрЛч з капыта тпиыиъ (Ф&Л. Факуяьтатыўныя кампаненты фразелагізмаў падаюцца ў дуж ках: бадай (на цябе) упадак. Пераважная болынасць слоў i словазлучэнняў пры~ водзіцца ў пачатковай форме: кашары, злашча, жарсць, папрыкрацца, падпінаць, склюдаваць, ona~ ранджацца, прабеглы, хаджалы, дажатурскі хопец; noсцілка, ператыкаиая анучамг. Выключение складаюць тыя словы» калі аднаўленне пачатковай формы прыводзіць да змены сэнсавага значения i экепрэсіўна-эмацыянальнай афарбоўкі: людскавалася кніжка, каторы любя, у m i за хатаю. Шиа Г аур ош Тамара Трыпуціна
10 👁