ЖЫВЕНЬКІ прым. Арыгінальны. А той ужо мудрэц, што дзеліць каравай, падносіць, пытае: — Mo uuno жывенькае падаруеце? - Як жа жывенькае?! В, 507; Ляскавічы Петр. 5КЫГАНЫ мн. Трыножнік, імправізаваная калыска, люлька. Дзіця першае наперадзе нясу, Ззаду дый калысачку. Другое дзіця за ручку, вяду, ой, А з боку жыганы цягну. ЖП, (101), 213; Завод Жлоб. ЖЫДКА a fc. Жытка. Просто жыдки нема Кузьме: жонка слова не дась гаварыць. СРБП, 19; Лучыцы Маз. Так пражылі ены ўсю жыдку ŭ дажылі да старасці. СРБП, 67; Лучыцы Маз. ЖЫЖКА ж. Жыгучка. Ой, венча мой, венча, красота барвенча, Я цябе да павесіла ў цераме да на дзераве, А мацюхна зняла да ŭ нялюбаму дала, Калі б то я знала, то б горшы звіла, I з жыжкі-крапіўкі, з колкія шыпшынкі. ВП, (122); Гом. Чабор поле, Жыжку-крапіўку сырывае, Сырывае. ВП, (122), 139; Старое Сяло Раг. ЖЫМАНУЦЬ зак. Моцна націснуць. Гэтага дзеда як жымануў /суччын сын/ — i за яго бараду на плечы, папёр. КСЗ, 104; Маз. ЖЫНЕР м. Жаўнер. Ву, солдаты, ву, жынеры, дзе ву маго мужа дзелі, дзе ву яго каня ўзялі? АКБЛ ГДУ; Мялешкавічы Маз. ЖЫРЫ прым. Сыты, тлусты. - Радзі, божа, жыта, пшаніцу, А нам, дзядзя, паляніцу. Хоць сырую, то жырую, Абы, дзядзя, немалую. ЗП, 188; Глушкавічы Лельч. ЖЫТНІЧАК м. Ласк. Жытнік (хлеб). Да думай, матухна, ьичэ й гадай, Да чым нявестку прывячать: Да ці жытнічкам, Ці пшанічнікамі, Ці варэнікі ў масле, Ці гарэлачка ў плягицыі ВП, VI, 122; Казлы Ельск. ЖЫЦІНКА н. Жытнёвае сцябло, зерне. А мая жыцінка, як праскурачка, Рана-рана, Як праскурачка. ВП, 220; Старыя Юркавічы Гом. Там русалкі ў жыці зялёным сядзелі... А мае жыцінкі, як праскурачкі... НТ, 71; Старыя Юркавічы Гом. ЖЭНЧЫКІ (ЖЭНЬЧЫК!) мн. Жнейкі. На коніку /пан/ паязджае, Да й жэнчыкаў прыганяе:— Жнеце, жэнчьікі, жнеце, Жнеце жэнчыкі, жнеце! ЖнП, (556), 131; Тураў Жытк. Ой, чыя то ніва грае, Маладыя жэнчыкі мае? БФСЗ, 116; — Не журыся ж, мая дзіцятка, Як зародзіць бог жыта