ДАДОЛАНЬКУ прысл. Памянш.-ласк. да дадолу. Там за лугам зеляненькім, там Васіль сена косіць, Тонкі голас пераносіць. Кінуў касу дадоланьку, Цяжка-горка зажурыўся. АКБЛ ГДУ; Холмеч Рэч. ДАДОМАНЬКУ (ДАДОМАЧКУ, ДАДОМІКУ) прысл. Памянш.-ласк. да дадому. Ой, час-пара дадоманьку Маладой маладзіцы Да ŭ харошанькім дзевачкам. ЖнП, 148; Піркі Браг. А як маеш крыўданьку, То пакарыся роданьку, Забяром дадоманьку. ПВ; 233; Махнавічы Маз. Ой, пара, пара ўжо дадомачку, дый на постаціўжо раса пала. ЖнП, 153; Завод Жлоб. Пасіцеся, сівы вылы, Ды не бойцеся воўка, А я naŭdy ды дадоміку. ЖП, 275; Азершчына Рэч. ДАДОННЫ прым. Сподні. Хоць яны /сарочкі/ пласконны, штоб былі дадонны. Рана-рана, штоб былі дадонны. ВП, 218; Дуброўка Добр. ДАЖДЖАВІЦА ж. Шэрань, памаразь. Гордого цесця стоицъ зяць за воротами, шчо на зяця мяцець мяцеліца и дробная дождзевіца. МИБЯ, III, 433; Гом. ДАЖДЖОЧАК м. Памяти, да дожджык. Вязе, вязе вясна... Частыя дажджочкі. ВП, 150; Барбароў Маз. ДАЖОН м. Дажынкі. У нас сёння дажон, дажон, Вып 'юць бабкі — ражон, ражон, Маладзічкі — каланічкі, A дзевачкі гарэлачкі. ПНСА, 278; Халочча Чач. ДАЗІРАЦЬ незак. Даглядаць. Стаіць яблынька да раскапусціўшысь, некому дазіраць. ВП, III, 453; Барталамееўка Ветк. ДАИ злучн. I. Убачыла /лісіца / ката, прибегла к яму дай кожа: - Куды ідзеш, коця? КЖЧК, 92; Гом. ДАИДУШЫ выкл. У знач. дзеясл. Прысягаць; ей богу. Як табе, рожачка, аднэй у горадзе Роза мая чырвоная? - Ей богу, не адна, дайдушы, не одна, Роза мая чырвоная. ВП, III, 428;ўНавасёлкі Карм. ДАИЦ1 зак. Д Дайці сораму - абняславіцца. - Устань, бацюхна, годзе спаць, Час-пара мяне, маладога, упраўляць... Во там чужая старана, Штоб нам не дацг сораму. ВП, I, 250; Дарашэвічы Петр. Да КАНАЦЦА зак. Даведацца, дазнацца Як даканацца, чыя праўда? СРБП, 17; Дзякавічы Жытк