ДАБРАХАЦЦА зак. Дайсці, дагаварыцца да чаго-н. Брашы, брашы - да паследняга дабрэшашся. ПП, II, 315; Гом. ДАБРАХАЦЬ зак. Схлусіць. Глухі не дачуе, дык прыманіць /дабрэша/ ПП, II, 209; Светл. ДАБРАХОЧЫ (ДОБРОХОЧИ) прым. Добразычлівы. А то матка мая видела лесуна доброхочего. БС, И, 59; Перарост Добр. ДАБРАЧЫ прым. Добры, урадлівы. Иуродзилося тое просо добрачае. БС, II, 59; Перарост Добр. ДАБРЭННЫ (ДАБРЭНЬКІ) прым. Пар. ст. да добры. Быў у яго /дзеда/ бык такі, як у Маркуна быу. О-о! дабрэнныпалавенны. СКЗ, 64; Свяцілавічы Ветк. Няхай табе, доню, Будзе доля дабрэнька. ПВ, 153; Рамязы Ельск. У маёйматкі ножка бяленька, Штоб у мяне была така доля дабрэнька. ВП, II, 497; Махнавічы Маз. Параўн. дабрэсенькі. ДАБРЭСЕНЬКА прысл. Добранька Просіць бабусенька шчырэсенька: — Дай, божа, маёй унучцы Лягесенька, дабрэсенька, скарэсенька. ВП, 152; Рамязы Ельск. ДАБРЭСЕНЬКІ прым. Тое, што дабрэнны, дабрэнькі. А мой мілы дабрэсенькі, Спіць на печы п 'янесенькі. РП, 386; Ельск. ДАБЫВАЦЬ незак. 1. Здабываць. Майго дзеда паны таксама прадалі сюды, каб дабывау руду. ЛП, 328; Санюкі Ельск. 2. Даставаць, раздабываць. Пышная цешча, пышна, Проціў зяця не выйгила: Щ чобат не мае, Щ кажуха дабывае? ВП, IV, III, Галубіца Петр. /Старац да дзяўчыны/: Адкуль еты платок дабыла. НТ, 158; Беліца Гом. ДАВОЛАН прым. Задаволены. Дагадаўся мудры цар, што тады чалавек будзе даволан, як пяском прысыплюцъ вочы. СРБП, 16; Лучыцы Петр. ДАГНАЦЦА зак. Дайсці, дабрацца Прывяла яе сцежачка У сватнюю клатачку. Да клетачкі дагналіся, у клетачку ўораліся, Паглядзім палавіны, Ці хопіць навіны. ВП, VI, 213; Гом. ДАГОН м. Дзеянне па знач. дзеяслова дагнаць. Ой мой баценька родны, Выбірайся дадому, Не рабі мне дагону. ПВ, 244; Светл. ДАДАМЕШКУ прысл. Ласк, да дадому. Як пайду я малада ды дадомешку одна. БКЭ, 130; Ужынец Рэч